een lesje in corruptie

Hoi allemaal,

Met de auto hebben we hier al het nodige meegemaakt, maar vandaag was wel weer een hoogte/diepte punt. Ik zal het even allemaal in chronologische volgorde doen.Helaas maar heel weinig fotos vandaag

Een paar weken nadat ik hier woonde werd ik in Consolation door een verkeersregelaar van de weg gehaald. Ik zou door rood gereden hebben. Ik was heel erg zeker dat het net oranje was, maar goed. Hij vraagt naar de papieren, ziet mijn internationale rijbewijs van de ANWB en vindt het dan ineens moeilijk. Misschien omdat het in het Engels was, misschien weet hij niet zeker of hij dit wel in beslag mag nemen, of iets anders. Maar goed, ik zeg sorry, zal niet meer gebeuren, en einde verhaal. Oppassen met auto rijden dus en alleen maar een copietje van het rijbewijs in de auto hebben  :-). Dat mogen ze wel 10 keer in beslag nemen

Dan een paar maanden verder draai in Mandaue (dat ligt tussen Consolation en Cebu in) in het donker de grote weg op. Prompt daarna een motor achter ons aan met een verkeersregelaar. Had niet rechtsaf gemogen. Het bordje was in het donker niet te zien, maar stond er wel ergens... Hij kijkt ook moeilijk naar alle papieren en heeft een heel verhaal over boete, naar het bureau, het volgen van een training over verantwoordelijk rijden etc. We besluiten voor 20 peso’s (50 cent) dat het beter is voor iedereen als hij niets gezien heeft... 


Weer een paar weken later op een kruispunt waar iedereen rechtsaf door rood gaat zien ze mij ook gaan. Ik had het raampje aan de bestuurderskant open, dus de getinte ramen verborgen me niet meer (is ook een lesje :-)). Ik was alleen, maar nu weet ik hoe het werkt, dus weer 20 peso’s verder gaan we allemaal onze eigen kant op... (in de tussentijd kwamen er nog wel 10 auto’s en een grote truck (waarvoor de heren even aan de kant moesten) ook rechtsaf door rood.

Nu wordt het leuk. Weer in Mandaue worden we op een avond door een dame van de weg gehaald om iets wat we nog steeds niet begrijpen.... Zij begon meteen in het Cebuano tegen Leny te praten. Toen ik zei: "Sorry mevrouw, maar ik ben de chauffeur, kunt u mij uitleggen wat er aan de hand is". Werd ze kwaad en begon eigenlijk meteen over 500 peso’s smeergeld. Toen we dat weigerden begon ze nog eens over de cursus en  inleveren rijbewijs naar het bureau etc. Toen we dat weer weigerden, heeft ze een boete uitgeschreven (niets geen inbeslagname van papieren). Wij hebben haar toen gezegd dat we beroep gingen aantekenen en hebben een ingezonden brief naar een populair radio programma gestuurd. Dat heeft een hele rel veroorzaakt :-). Het hoofd van de verkeerspolitie wou met me praten, de burgemeester nodigde uit voor een gesprek. Als ik een klacht zou indienen zou ze ontslagen kunnen worden etc. Omdat dit vlak na het gedoe met Lenys man was en het mij niet goed leek als de verkeerspolitie onze auto, kenteken en woonplaats zou weten hebben we dit verder met anonieme e-mails naar de radio opgelost.  Les van de dag: oppassen in Mandaue, want dat is een slechte plek voor boetes ....

Tot vandaag ...

We waren op pad om een poster te laten printen voor een activiteit van Lenys vrouwenbeweging voor morgen. We hadden een adresje in de buurt gekregen waar dat goedkoop kon. Dus wij daar heen en op een gegeven moment valt me op dat er wel erg veel auto's tegemoet komen in dat smalle straatje. Zou het geen eenrichtingsverkeer zijn..... voordat ik kan draaien stopt de takelwagen van de CITOM (de verkeerspolitie van Cebu recht voor ons. Meteen springen er drie mannen uit. Foute boel dus... Klopt dus. Zelfde verhaal overtreding, buitenlander, rijbewijs, cursus, ellende, je kent het verhaal nu wel. Wij gaan weer niet akkoord en we wachten op welk bedrag de teller vandaag stopt. Aangezien ze met z'n 5-en waren, ging ik uit van 200 peso’s (twee biertjes per persoon). Fout. Nu zegt hij "laten we dan maar naar het bureau gaan". We gaan dus in konvooi terug en wat blijkt bij de ingang van de weg, geen bordje eenrichtings verkeer :-).

Morgen even foto’s maken

Wij dus in konvooi naar kantoor en tot mijn verbazing wij voorop (hij heeft de papieren). Ik dus de hele tijd goed in de spiegel kijken of ze wel volgen en het nummerbord van de takelwagen opschrijven. Nog even gedacht, zullen we onderweg stoppen en het daar afhandelen? Niet gedaan en toen dat ook voor hen duidelijk werd haalden ze ineens in en wezen ze de weg. :-) De agent in het midden van de voorbank met beide armen om een hoofdsteun van de buren. Goed in zijn nopjes. eenmaal bij kantoor stoppen we achter de takelwagen op de grote weg onder een groot stopverbod bord. Wij naar binnen met in ons achterhoofd, als we zo klaar zijn, hebben we dan nog wel auto, of is die ook in beslag genomen? 

Eenmaal op kantoor begint het spelletje. De baas is nergens te vinden en opeens is de agent ook weg. Met onze papieren. Ik begin op mijn telefoon al een logje bij te houden voor als het straks nog gekker wordt. (Deed Leny ook al bleek later :-)). Op een gegeven moment komt de baas en begint de preek weer. Nadat Leny een hoop gepraat heeft en zo ga ik toch maar knopen doorhakken. Dus ik vraag wat gaan we doen. Er komt een boete voor "reckless driving" 1500 peso’s tegen het verkeer in en een voor "grave disobedience of rules and regulations" PhP 1700(dus hufterig rijden en zware minachting voor de wet"). Waarop ik dan antwoord, dat is goed, maar wat zijn mijn mogelijkheden voor beroep want ik ga dit aanvechten, want er staat geen bordje. Ik kon dus niet weten dat het eenrichtingsverkeer was. Ik snap nu dat ik fout zat, maar kon dat toen niet weten. En ik kreeg door jullie mensen, die hun werk deden, geen kans meer om te keren. Dus voor nu, laat ik gewoon de boetes betalen en dan ga ik later in beroep en zien we wel wat er gebeurt. 

Nu komt het leuke. Een hele discussie want volgens hen staat er wel een bord. Aan de andere kant van de weg waar je er wel in mag! Had ik maar moeten weten dat het dan van de andere kant niet mag. Daar heb je toch geen bordje voor nodig?  (gaat binnenkort anoniem met foto’s weer naar de radio. :-))

Afijn, eenmaal buiten kantoor in hal van het gebouw, blijkt daar de koehandel plaats te vinden. In het Filippijns met Leny. Agent is weer nergens te vinden. Leny vraagt aan iemand hoe gaat die hier nu verder en legt het verhaal uit. Die zegt, zal ik je even leren hoe dat gaat. Heb je 1000 peso’s bij je? Leny kijkt moeilijk en schraapt met moeite 500 peso’s bij een. hadden we in de auto al voorbereid. Ik had niet meer dan 1200 bij me :-). Dan roept die persoon iemand en roept gewoon in het openbaar: Check even of ze met 500 peso’s akkoord gaan? Dat was even moeilijk. Dan vragen ze wat ik doe en als blijkt dat ik consultant bij de overheid ben (.... mijn kantoor is bij de overheid dus dat kun je zo interpreteren en ik ben consultant en ik noem de directeur bij zijn voornaam en hij staat in mijn mobiel :-). Zijn ze met 500 peso’s tevreden. Wij hebben alle papieren weer en de auto stond er ook nog!  Weer een lesje: hoe groter de stad hoe hoger de bedragen. Gelukkig is Consolation een dorp en is Liloan nog kleiner. Zou dat de volgende worden?

Dus al met al, een complimentje voor de verkeerspolitie van Consolation, want die zijn zo gek nog niet :-)

Dat was uit het leven gegrepen, 

Dat was uit het leven een greep!

Ubo (en wij liggen er niet meer wakker van. Ik ga morgen lekker even kruispunten zonder bordjes fotograferen en mijn anonieme email naar de radio weer eens testen. Of misschien wacht ik daar nog 2 weken mee om hun geheugen een beetje te laten inslapen :-)