het is al weer maart

Hoi allemaal,

het is inmiddels alweer maart en tot mijn schrik merk ik dat mijn eerste verhaal voor dit jaar nog moet gaan schrijven. Tot aan nu is het dan ook wel een beetje een gek jaar geweest (aan de andere kant kun je dan natuurlijk ook gewoon zeggen dat er voldoende te melden zou moeten zijn). 

Dit weekend hadden we weer een vol programma. Vooral Leny is de afgelopen heel erg druk bezig geweest met de nasleep van het dansen in Ayala. Dat was zo'n groot succes dat er een hoop media attentie is geweest en ook Ayala heeft de vrouwenbeweging uitgenodigd om twee weken met een stand in de mall te staan. En ze hadden daar zelfs geld voor over. We staan nu dus met een stand in de mall naast twee rotary clubs, twee clubs van de Zonta (ook zoiets, maar dan alleen maar voor vrouwen) en een Lions club. We begeven ons dus nu echt in hogere kringen :-). Vrijdag werd het allemaal een beetje te veel en heb ik Leny vroeg thuis gebracht met koorts en overgeven, dus de grote opening met de Bossa Nova Queen of the Philippines hebben we gemist. Gelukkig ging zaterdag alles weer beter en zijn we naar Minglanilla geweest.

Hier had de Universiteit van Leny deze keer geld vrijgemaakt voor een korte orientering voor vrouwen van verschillende barangays voor de activiteiten in Ayala (one billion rising) en de situatie in de Filippijnen. Was aardig en Leny heeft meteen weer drie nieuwe afspraken om eens te spreken. Voor mij zou het aardiger zijn als er dan wel meer kinderen zouden zijn :-)

Want voor mij de is de setting (en het verhaal) zo onderhand wel bekend.

Een deel van de producten die ze onder leiding van Sarah en de vrouwenbeweging nu kunnen maken.

En een voor mij hele aardige foto, een klein detail van een oude Singer naaimachine die daar voor een deel stof stond te verzamelen, maar die ook nog af en toe werd gebruikt.

Daarna toch nog even kijken of in Ayala nog alles naar wens loopt.

Leny had weten te regelen dat we een dispensatie zouden krijgen voor het verkopen van producten van vrouwenorganisaties, dus ook de Fair Trade Shop was aanwezig en zorgde voor een groot deel van de aankleding.

Daarnaast waren de meiden van het Welcome House (straat hoertjes die nu aan een andere carriere werken) met een deel van hun producten aanwezig.

En een van de zusters die het welcome house runnen was er ook en zij zorgen er ook voor dat er regelmatig wat supervisie is de komende twee weken.

Zondags zijn we gewoon in Liloan geweest en hebben we op de terugweg naar huis een nieuwe plek ontdekt waar we verse oesters en ander zeebanket kunnen eten. Iets vergelijkbaars als de plek waar we met de hele familie (en lenys familie) in Liloan hebben gegeten,maar dan midden tussen (en half boven) de visvijvers. Leuk en erg lekker. Fotos heb ik daar helaas (nog) niet van.

Morgen heb ik weer een dagje Iloilo en zo gaat het leven hier gewoon verder.