tussen kerst en en oud en nieuw zijn we dit jaar relatief dicht bij huis gebleven. Na ons reisje naar Palawan van vorig jaar, was dit jaar Bohol aan de beurt. Gelukkig was de typhoon die over de Filippijnen raasde snel weer weg en bleek 24 uur voor vertrek dat de boten ook echt mochten vertrekken.
We hadden een klein resort gevonden op Panglao, niet op het strand waar we eerder geweest zijn (en jullie ook), maar op een nog steeds relatief onbekend strand een kilometer of vijf van Alona beach vandaan. Ik denk dat de onbekendheid van dit strand nog maar even duurt, want het heeft vrijwel hetzelfde te bieden als Alona beach, maar is nog vooral gericht op Filippino's. Er is dus nog maar een restaurant op het strand en veel van de kleinere resorts cateren vooral de Filippino's. Dus vooral beperkt eten (neemt bijna iedereen zelf mee) en wel veel karaoke. Er is echter al een resort in westerse handen (juist, die met het restaurant op het strand) en ik denk dat de rest snel volgt.
Verder vooral, mooi wit strand, aardig snorkelen, dichtbij de duik gebieden en het dolfijnen kijken.
Direct na aankomst op het resort, toch even het strand op ondanks de hitte, en deze kleine vond dat wel heel indrukwekkend en kwam hard hollend voorbij
Zoals gezegd, een mooi wit strand en blauw water.
Op weg naar eten nog even poseren voor een bootje op het strand. Jammer dat ik mijn statief net had meegenomen, want met de maan waren er nog meer mogelijkheden voor mooie avond fotos geweest.
De kamers, of eigenlijk de hutjes, waren simpel, maar wel prima. Wat dan ook wel weer een van de typische dingen in de Filippijnen is dat ze (en ik weet niet waarom) de kamer niet schoonmaken. Na het eerste bezoek aan het strand ligt dan de kamer dus vol zand en dat blijft er ook liggen tenzij je zelf om een bezem vraagt. . . Misschien had Leny niet zoveel om korting moeten vragen :-)?
De tweede dag hebben we een rondje Bohol georganiseerd, met natuurlijk ook een boottochtje over de Loboc River, compleet met eten aan boord en dans nummertjes van de locale gemeenschappen. Voor mij de eerste keer om dit bij daglicht te doen, maar toch ook wel weer leuk!
De hele familie is er klaar voor (alhoewel, de hele familie .. Bernard moest werken dus was die er met familie niet en Joni mag door haar zwangerschap niet meer reizen, dus helemaal compleet waren we niet)
En ook voor Leny blijft het leuk
Lenys vader moest vreselijk lachen om de Tarsiers. Dat zijn gewoon muizen zei hij en daar betalen mensen voor om ze te zien? Ik ga gewoon toegang heffen tot de winkel. Als iemand een rat of muis (zelfde woord in Cebuano) ziet, dan betalen ze gewoon extra. Een uur later moest hij nog lachen om die gekke toeristen.
Dat hij daarna de vlinder tuin niet meer zo nodig in hoefde was dan ook geen grote verbazing. Was daarentegen wel erg leuk (en ik was er nog nooit geweest).
Mooie grote vlinders,
Aardige camera trucjes, klaar om maar te nemen
mooie, grote tropische bloemen,
Daarna door naar de chocolate hills. Het was nog steeds erg heet, dus ik had er niet zo heel veel zin in om weer alle trappen op te lopen, dus ik bleef voor de verandering maar eens beneden om te zien of ik een alternatief plaatje kon schieten.
terug lopend naar het busje nam ik even pauze in een van de kleine stalletjes en daar hield deze kleine dame haar oma gezelschap. En dat leverde toch weer een van de leukste foto's van de trip op .
Op de terugweg vlak bij de kerk in Baclayon wat gegeten (en een adresje gevonden om te onthouden) en een mooie zonsondergang over Panglao gezien.
Ik heb op dezelfde plek (maar dan de andere kant op kijkend) ook perongeluk mijn eerste spook foto gemaakt. Een trucje uit de begin tijd van de fotografie, maar aan de rechterkant van de foto kun je nog een deel van Leny zien staan :-). Helaas bewoog ze iets te vroeg.
Na een matige nacht in het hotel (veel en lang karaoke en toch wel hele harde matrassen en dikke kussens), nog even een paar uurtjes snorkelen en dan maar weer naar huis.
Ook Leny had geen denderende nacht gehad :-)
Liefs,
Ubo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten