hoi allemaal,
een paar weken vertraagd door de ziekte van Leny waren we afgelopen weekend dan toch in staat om de inhoud van de doos uit te delen. Samen met de Angie, Pancit and Sarah van de vrouwenbeweging zijn we deze keer naar barangay Manduang in Minglanilla geweest. Dit is vrij dicht in de buurt van waar we een paar jaar geleden met marijke en familie hebben uitgedeeld, maar ook hier waren de spullen weer erg welkom en was het erg leuk.
Het regent de afgelopen dagen steeds behoorlijk en toen we aankwamen was men nog druk bezig om de ruimte voor de barangay hall schoon te maken en via wat kleine geultjes en zo zo het water van het terrein te halen. het was net een nederlandse camping na een bui onweer. Deze jonge dame had een groot hakmes gevonden en was druk bezig te helpen.
Het vinden van een vrijwilliger om de spullen naar binnen te dragen is nooit een probleem. Al zijn ze soms wat jonger dan je denkt. Na deze zak met kleren was hij nog erg druk om van de pomp met een juk een emmer of zes water naar binnen te dragen.
Toen we in Nederland waren lag daar nog heel lief een envelop met 50 Euro te wachten op een goed doel. Wij vonden dat we die wel konden gebruiken om naast de kleren ook eens eten uit te delen aan in totaal zo'n 50 kinderen. Voor de verandering waren de rollen nu eens omgedraaid. Waren de dames met ons in de barangay hall voor het uitdelen, de man van een van hen was druk aan het koken. Dat is iets dat je hier niet zo vaak ziet.
Zoals gebruikelijk is er eerst een voorstel rondje en dan wordt het een en ander door de dames door gesproken. Voor de kinderen is het dan wel lang wachten ...
Maar als er dan maar een buitenlander rondloopt met een camera, dan wordt het toch nog wel weer leuk!
voor het uitdelen hebben we zo onderhand de boel aardig gestroomlijnd. het begint er al mee dat Sarah en Angie contact opnemen met de plaatselijke vrouwenbeweging en de boel doorspreken. Dan wordt er ook bepaald voor hoeveel kinderen we dingen nodig hebben
Ook het uitdelen zelf loopt gesmeerd. Pancit roept de namen om en de voorzitster van de plaatselijke vrouwenorganisatie zorgt ervoor dat het juiste kind of de juiste moeder naar voren komt. Zeker sommige kinderen hebben nog wel wat aanmoediging nodig. De pakjes gaan dan van mij of Leny naar de barangay captain. Heeft die ook een rol en Leny en ik maken intussen ook nog fotos.
We begonnen met het geven van de spullen aan de moeders
En daarna aan de kinderen waarvan de moeder niet kon komen
En het resultaat is dan een handvol hele blije koppies
Die op het balkon gauw de buit aan het bekijken zijn
Terwijl binnen nog de officiele fotos worden gemaakt
Daarna gaat iedereen toch maar naar beneden en naar buiten, want er was tenslotte ook voor eten gezorgd.
Een grote pan met rijst en een grote pan vol met filippijnse bonensoep. goed voor zo'n 50 kinderen en wat volwassenen.
en de kok had eer van zijn werk want binnen een half uurtje zijn beide pannen zijn helemaal leeg
Dan is er nog even tijd om te spelen en zeker de bellenblaas is vreselijk populair
De organisatie rust dan even uit en eet ook een hapje in het keukentje van de barangay hall
En dan is tijd voor sommigen om met de buit naar huis te lopen
of achterop de motor te stappen als je ietsje verder weg woont
heb je helemaal geluk dan kun je je broertje nog even pesten met de bellen die meteen kapot gaan als je ze aanraakt.
en dan na een laatste statieportret vinden wij het ook leuk.
En dan tegen de tijd dat wij klaar zijn, vinden de mannen het ook allemaal niet zo eng meer en ik vond deze wel een leuke kop hebben :-)
Het was allemaal weer erg leuk en aan de gezichten en opkomst te zien, dan zijn de spullen weer helemaal goed terecht gekomen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten