School spullen

Hoi allemaal,

van het weekend is de doos al weer aangekomen en we hebben hem met veel plezier uitgepakt. De laptop van oom Anne is goed aangekomen en zodra ik de taal van windows van het nederlands in het Engels heb omgezet gaat die naar een heel goed doel. Er zaten deze keer heel veel pennen in de doos en die hebben we voor een deel al weer weggegeven.

Via het landelijk kantoor van Gabriela was er een vraag gekomen van een arme buurt onder een van de bruggen van Manduae City om ondersteuning voor schoolspullen. Die steun is er dan uiteindelijk ook gekomen, maar moet dan via Manila en de gemeente worden geregeld, We hebben wel al het werk mogen doen, maar dat werd dan ook door de kinderen heel erg gewaardeerd. In de school pakketjes zat niet zo heel veel en vooral weinig pennen. Nu hadden wij die wel weer genoeg, dus hebben we maar een pen of 80 gebruikt om de pakketjes aan te vullen. 

We hadden ook nog wat kalenders om te verloten, dus al met al hadden we een aardige bijdrage. 

Toen we aankwamen waren er al heel wat kinderen en zeker ik de stad, als ze een foto zien, dan moeten er zoveel mogelijk tegelijk op de foto. En dan krijg je dus dit soort dingen

 Ik probeer toch wel graag om ze wat natuurlijk op de foto te krijgen door veel fotos te maken als ik denk dat ze het niet door hebben, of als ze niet zo gek doen. Dat lukt dus lang niet altijd. Deze keer was er ook eem mooie witte muur aanwezig, dus heb ik ze maar eens een voor een laten poseren zoals ze zelf wouden. En daar kwamen wel een paar leuke fotos uit. 

 Alleen duurt dat maar twee minuten of zo en dan wil iedereen er toch weer tegelijk op. Dus ben ik er maar even mee gestopt.

Dit vonden we wel een heel leuk idee voor Oslon en misschien ook wel voor Deca. Gewoon lang en heel dik visdraad gebruiken om een framework voor de klimplanten te maken.

Uiteindelijk begint het zich dan allemaal een beetje te organiseren en zijn zowel de kinderen

 als de moders present

 En dat was al met al best een grote groep

na de inleidende praatjes

en liedjes

 en nog meer praatjes

 Is het dan eindelijk tijdt voor de pakketjes

 En voor het eten. Weer hadden we voor rijstpap gezorgd

En aan het einde van de dag zijn de meeste dan toch wel blij. Zeker als je en een pakketje gekregen hebt, en een kalender gewonnen en je hebt te eten gehad.

het was weer leuk. Bedankt!

bacolod dag 2

Ondanks de drukte van vrijdag en zaterdag waren we zondag ook weer redelijk vroeg op. We wouden nog het een en ander zien voordat we terug gingen. Als eerste stop hadden we het Negros Museum gepland. Op loop afstand van het hotel in een kapitaal oud pand. je kon goed zien dat er vroeger heel veel geld verdiend werd met de suiker. 

Wat ik grappig vond is dat de meest bizarre dingen veilig achter glas stonden en dan staat er zo'n groepje heiligenbeelden gewoon open en bloot op een tafeltje. Als je zou willen, dan stop je ze zo in je zak en voor mij waren dit zo'n beetje de leukste dingen van alles. 

Daarna zijn we nog even de stad in geweest voor een bezoekje aan de kerk waar Leny toch eigenlijk altijd wel even een kaarsje opsteekt.

Tegenover de kerk is uiteraard een pleintje en weer met redelijk wat groen en daar dan weer tegenover was de markt.

Terwijl Leny druk bezig was met het zoeken van de juiste lekkere souvenirs voor de familie thuis had ik even tijd om jacht te gaan. Deze dame was de dochter van de verkoopster waar Leny een pond verse pinda's kocht. 

Voor de middag stond de ruine op het programma. Hier zit wel een mooi verhaal aan vast. Begin van de 20e eeuw trouwde een van de suiker baronnen met een portugese dame uit Macau (bij HongKong). Toen zij overleed, al vrij snel, heeft hij ter nagedachtenis een landhuis laten bouwen. Ze noemen het daarom ook wel de Taj Mahal van Negros. Toen de Japanners in de tweede wereldoorlog het land binnen vielen hebben de amerikanen het huis in de brand gestoken om te voorkomen dat het als hoofdkwartier gebruikt zou worden. het was alleen zo goed gebouwd dat alle houten vloeren en zo verbrand zijn, maar de constructie staat nog. Dit is nu een van grootste attracties in de buurt van Bacolod. 

De plaatjes spreken denk ik wel voor zich. 

Natuurlijk is er een fontein

Met wens put

Tenslotte vanaf het vliegveld nog even een laatste blik op de vulkanen en dan mogen we terug naar Cebu. Vliegend is dat gelukkig maar een half uurtje. 

Naar Bacolod

Hoi allemaal,

Voor mijn verjaardag had ik van Leny een lang weekend in Bacolod, Negros Occidental geweest. Daar was ik, tot vorige week nog nooit geweest. Vorige week had ik er een workshop, maar ben ik niet de stad in geweest om dat te bewaren voor dit weekend. We hadden op vrijdag een vroege vlucht, maar helaas gooide daar immigratie roet in het eten. Nu we eindelijk alle papieren voor het trouwen in orde hebben en ik voor de verandering eens niet het land uit ga gedurende de komende vier weken, kon ik eindelijk mijn verblijfvergunning aanvragen. Dat heb ik dus afgelopen woensdag gedaan. Tot mijn grote verbazing werken ze ineens supersnel. We hadden al op vrijdag een interview. We hebben wat gebeld, maar het verzetten van die afspraak bleek heel lastig, dus dan maar met de bus naar Bacolod. 

Het interview ging allemaal goed en als alles goed gaat weet ik binnen een tot twee maanden of de aanvraag is goedgekeurd. Daarna kan het nog eens een tot twee maanden duren voordat de procedure is afgerond. Als alles goed is heb ik dan een tijdelijke verblijfsvergunning voor een jaar die daarna in dezelfde procedure kan worden omgezet in een permanente :-). Ik ben heel benieuwd.

Affijn, op het bus station bleek dat de boot terug van Negros naar Cebu anderhalf uur vertraging had en dat betekent dan dus ook voor ons ander half uur wachten, 

En dat duurt best wel lang 

Eenmaal vertrokken bleek dat bij aankomst in Negros, de wind dwars op de kade stond en ze hadden er behoorlijk moeite mee om de boot goed aan te meren. Goed recht aanvaren (of een beetje scheef) en vooral het manouvreren met de touwen bleek een heel gedoe. Een paar keer vierden ze verkeerde lijn waardoor het schip weer schever kwam te liggen. Al met al duurde het bijna drie kwartier om aan land te komen en we waren daardoor pas tegen middernacht in Bacolod. Het plan was origineel 8 uur 's ochtends. We sliepen wel heel erg goed :-).

Leny had een klein, maar erg leuk hotel gevonden en omdat 's ochtends behoorlijk regende besloten we om eerst maar eens in Bacolod zelf rond te kijken voordat we weer met de bus op pad gingen. Om nu in de regen in een resort in de bergen te zitten leek ons niet zo heel erg  goed. Dus maar eens op pad naar het Negros museum (nog gesloten :-)

Dan langs de provinciale bibliotheek naar het stadspark

het park was,zeker voor Filippijnsebegrippen best wel leuk

 met een fraai uitizht op het provincie huis

En als ode aan de waterbuffels die een hele hoop hebben bijgedragen aan de suiker industrie waar Negros groot mee is geworden, stond er aan beide kanten van de vijver een beeld. 

voor mij heel leuk was dat ze in het park een hele aardige dierentuin hadden met allerlei dieren die in Negros nu bijna waren uitgestorven. Dus nu was er ineens een neushoornvogel

Als je kijkt naar het areaal aan bos dat er sinds het begin van de vorige eeuw is gekapt, dan is het eigenlijk nog een wonder dat er uberhaupt nog beesten leven. Ook wel aardig was dat de dierentuin ondersteund word door heel veel dierentuinen over de hele wereld waaronder Rotterdam en Avifauna. 

En recht daar weer tegenover was een grote biologische markt. Avocados en de mangos die we in Cebu nooit ziet, maar hier dan weer wel.

En een hele hand vol pepertjes. De biologische markt is er altijd. Daar waar ze in Cebu dus al tijden over praten en wat maar niet van de grond komt, dat wordt hier gewoon gedaan. 

 Wat ik ook wel een hele leuke innovatie vond was een klein houtskool fornuis waar de ventilator van een oude computer hadden ingebouwd. Met een paar minuutjes blazen door een batterijtje doet het fornuis het en kan je aan de gang om te koken. Schijnt volgens de maker behoorlijk aan hout te schelen ... 

Leny voor het hotel

En nog even in een van de hoekjes die het hotel rijk was.

Aangezien het weer toch wel behoorlijk opgeknapt was, hebben we besloten om in de middag toch maar even naar het Mambukal resort te gaan. Dit ligt op de helling van de vilkaan die vlak bij Bacolod ligt en daar zou allerlei leuks te doen zijn. Een uurtje in de bus en toen waren we er.

Het resort ligt lekker op de flank van een nog actieve (maar bijna slapende) vulkaan en heeft heel erg veel water eb vruchtbomen en op sommige plekken lijkt het echt of je nog door het regenwoud loopt. 

Op een van de plekken slapen heel erg veel vliegende honden en die zijn soms ook overdag heel actief. De jongen piepen en zo af en toe maken ook de ouders een rondje door de bomen. Ze hebben zo'n beetje het formaat van een buizerd, dus het zijn aardig grote beesten.

Opvallend was dat de meeste van die beesten recht boven een warme zwavelbron hangen, maar daarvan was het water nog verrassend schoon :-)

Op verschillende plekken waren leuke verborgen hoekjes aangebracht.

En paadjes en bruggetjes over het water

 dat bij vlagen behoorlijk hard naar beneden stroomde en ook af en toe behoorlijk naar zwavel stonk.

Nog even Leny bij de ingang van het resort

 En dan weer een uurtje terug naar de stad. Bacolod staat bekend om zijn vele kip restaurants, dus je mag drie keer raden wat op het menu stond die avond :-)

Morgen de rest ... 

Een vroege kerst

hoi allemaal,

een paar weken vertraagd door de ziekte van Leny waren we afgelopen weekend dan toch in staat om de inhoud van de doos uit te delen. Samen met de Angie, Pancit and Sarah van de vrouwenbeweging zijn we deze keer naar barangay Manduang in Minglanilla geweest. Dit is vrij dicht in de buurt van waar we een paar jaar geleden met marijke en familie hebben uitgedeeld, maar ook hier waren de spullen weer erg welkom en was het erg leuk. 

 Het regent de afgelopen dagen steeds behoorlijk en toen we aankwamen was men nog druk bezig om de ruimte voor de barangay hall schoon te maken en via wat kleine geultjes en zo zo het water van het terrein te halen. het was net een nederlandse camping na een bui onweer. Deze jonge dame had een groot hakmes gevonden en was druk bezig te helpen. 

Het vinden van een vrijwilliger om de spullen naar binnen te dragen is nooit een probleem. Al zijn ze soms wat jonger dan je denkt. Na deze zak met kleren was hij nog erg druk om van de pomp met een juk een emmer of zes water naar binnen te dragen. 

Toen we in Nederland waren lag daar nog heel lief een envelop met 50 Euro te wachten op een goed doel. Wij vonden dat we die wel konden gebruiken om naast de kleren ook eens eten uit te delen aan in totaal zo'n 50 kinderen. Voor de verandering waren de rollen nu eens omgedraaid. Waren de dames met ons in de barangay hall voor het uitdelen, de man van een van hen was druk aan het koken. Dat is iets dat je hier niet zo vaak ziet. 

Zoals gebruikelijk is er eerst een voorstel rondje en dan wordt het een en ander door de dames door gesproken. Voor de kinderen is het dan wel lang wachten ...

Maar als er dan maar een buitenlander rondloopt met een camera, dan wordt het toch nog wel weer leuk!

 Er was voldoende belangstelling en als je nog twijfelt wat hier de meest populaire schoen is ...

Uiteraard zijn de mannen er wel, maar alleen maar op een afstandje ...

Terwijl een van de moeders nog even water haalt uit de pomp net achter de barangay hall.

voor het uitdelen hebben we zo onderhand de boel aardig gestroomlijnd. het begint er al mee dat Sarah en Angie contact opnemen met de plaatselijke vrouwenbeweging en de boel doorspreken. Dan wordt er ook bepaald voor hoeveel kinderen we dingen nodig hebben

Ook het uitdelen zelf loopt gesmeerd. Pancit roept de namen om en de voorzitster van de plaatselijke vrouwenorganisatie zorgt ervoor dat het juiste kind of de juiste moeder naar voren komt. Zeker sommige kinderen hebben nog wel wat aanmoediging nodig. De pakjes gaan dan van mij of Leny naar de barangay captain. Heeft die ook een rol en Leny en ik maken intussen ook nog fotos. 

We begonnen met het geven van de spullen aan de moeders 

En daarna aan de kinderen waarvan de moeder niet kon komen

En het resultaat is dan een handvol hele blije koppies

Die op het balkon gauw de buit aan het bekijken zijn

Terwijl binnen nog de officiele fotos worden gemaakt

Daarna gaat iedereen toch maar naar beneden en naar buiten, want er was tenslotte ook voor eten gezorgd.

Een grote pan met rijst en een grote pan vol met filippijnse bonensoep. goed voor zo'n 50 kinderen en wat volwassenen.

en de kok had eer van zijn werk want binnen een half uurtje zijn beide pannen zijn helemaal leeg 

Dan is er nog even tijd om te spelen en zeker de bellenblaas is vreselijk populair

De organisatie rust dan even uit en eet ook een hapje in het keukentje van de barangay hall

En dan is tijd voor sommigen om met de buit naar huis te lopen

of achterop de motor te stappen als je ietsje verder weg woont

heb je helemaal geluk dan kun je je broertje nog even pesten met de bellen die meteen kapot gaan als je ze aanraakt.

en dan na een laatste statieportret vinden wij het ook leuk.

En dan tegen de tijd dat wij klaar zijn, vinden de mannen het ook allemaal niet zo eng meer en ik vond deze wel een leuke kop hebben :-)

Het was allemaal weer erg leuk en aan de gezichten en opkomst te zien, dan zijn de spullen weer helemaal goed terecht gekomen!