Een druk weekendje weg

Al lang geleden was er voor Leny een nationala conventie van de Gabriela Vrouwen Partij gepland in Manila. Omdat die pas op maandag zou zijn, hebben we van de situatie gebruik gemaakt om er een weekendje in de Hot Springs van Calamba, Lagua aan vast te plakken. Daarnaast had ik nog wat werk afspraken geprikt en al met al waren we vergeten hoe immens groot Manila wel niet is. kijk maar eens op onderstaand kaartje:

View Trip in a larger map

We zijn in iedere blauwe marken geweest en de verste markers zijn net buiten wat je nu op het kartje ziet. We zijn dus van het vliegveld eerst met de taxi naar de busterminal gegaan (half uur), dan drie uur in de bus naar Calamba. De afstand was nu niet zo heel ver, maar het verkeer zat lekker grootsteeds vast. Eenmaal in Calamba hadden we een hotel gereserveerd in de wijk met de vele natuurlijke warme bronnen. Al gauw hadden we in de bus door dat we de goede kant opgingen.

Eenmaal uitgestapt liepen we langs vergelijkebare zaken als in Cebu, maar allemaal net even anders. 

De winkeltjes zijn iets netter

En de tricycles hebben een zijspan waar je als buitenlander helemaal niet in past. Sowieso, het was behoorlijk toeristisch, maar vooral voor manila. We hebben er heel erg weinig buitenlanders gezien en ook aan de manier waarop in werd aangestaard kon je merken dat die er niet veel komen. Het viel ons ook een beetje tegen. Er waren wel warme bronnen, maar je merkte er eigenlijk heel weinig van. Ons hotel had drie zwembaden met wat warm water, maar je zag geen bron, geen water in- en uit stromen en er zat behoorlijk wat chloor in het water. Ook de rest leek vooral te bestaan uit mensen met een groot huis en een zwembadje die kamers verhuurden. Veel Karaoke dus... Toch hebben we wel lekker een tijdje in het water liggen weken. 

Verder was het vreselijk warm daar. Veel en veel warmer dan in Cebu en overdag zijn we dus niet veel buiten geweest. het was raar weer, want het regende wel regelmatig even, maar dat maakte de boel alleen maar drukkender. 

Op zondag zijn we verder naar de grote bezienswaardigheid van Calamba geweest, het geboortehuis van José Rizal, de vader des vaderlands van de Filippijnen. Hij is eind 19e eeuw gefusileerd door de Spanjaarden, maar heeft voor die tijd een grote culturele en nationalistische indruk gemaakt. het huis was in de tweede wereldoorlog door de Japanners helemaal plat gebombadeerd, maar al snel weer opgebouwd. 

Boven de eettafel een gele grote ventilator die destijds door twee mensen (strategisch buiten de kamer) met touwtjes werd bediend. 

Een blikje op de keuken

Leny met de dame die ons in het huis heeft rond geleid

En geheel volgens traditie in de Filippijnen moest je toen die tijd ook al van een rijke familie komen als je iets wilde bereiken. Het huis was het eerste stenen huis in de hele regio.

Wel een mooi huis, met hele mooie hard houten vloeren en zo.

natuurlijk lag het om de hoek van een, ook oude, kerk.

Waar je dit keer binnen geen kaarsen mocht aansteken, maar dat was buiten ook allemaal prima geregeld.

Ook wel heel erg leuk was dat er een vruchtboom stond met de naam Mabolo  (dezelfde naam dus als de barangay waar Lenys ouders wonen). De engelse naam blijkt velvet apple (fluweel appel te zijn) en het blijkt een beetje een rare vrucht te zijn. De smaak schijnt best wel lekker te zijn, maar de reuk niet. In Reunion heet hij daarom ook wel "caca de chat". Ik heb de vruchten in de Filippijnen nog nooit gezien, maar ik ga maar eens op de uitkijk. Ik ben wel benieuwd. 

Toen terug naar Manila. We waren uitgenodigd om bij Doc Mayer (de directeur van het Decentralisatie programma van GIZ) bij hem thuis uitgenodigd. Volgens zijn zeggen maar een minuut of 10 van de snelweg. Dat leek ons wel wat, dus hebben we ook de plaatselijke specialiteit langs de kant van de weg gekocht. De kokosnoot taart. Erg lekker! Lijkt wel een beetje op de engelse variant van de apple pie, maar dan met jonge kokosnoot als vulling. 

Die tien minuten bleken een beetje tegen te vallen, want we konden geen taxi vinden. Na een halfuurtje wachten en proberen waren we het zat in de hitte met drie taarten (ook voor het congres van leny) en rugzakken en de stank van manila. Dan toch maar met de jeepney. En nog een jeepney. En weer geen taxi, dus dan maar een tricycle. Afijn, anderhalf uur later waren we er. Moe, heet en er helemaal doorheen. 

Gelukkig was het erg gezellig onder de ventilator op het terras in de tuin. We mochten zelfs blijven slapen, maar we hadden al een hotel in Quezon City, aan de andere kant van Manila. Dat zou nog eens een dik uur in de bus zijn, plus de tijd van zijn huis naar de busterminal te komen en van de terminal in Quezon City naar het hotel op de Campus. Laat Doc nu gelukkig een auto van de zaak hebben met een inwonende chaufeur die best nog wel even wou rijden :-). Een dik uur later waren we dus comfortabel in het hotel. Dan ga je je pas echt realiseren hoe groot Manila nu eigenlijk is want het grootste deel van de tijd hebben we op 4, 6 en 8 baans wegen gereden en groot deel via de tolweg om de drukte een beetje te vermijden. 

Op maandag had Leny haar nationale conventie en ik zou de ochtend bijwonen en dan de middag naar de Nederlandse Ambassade gaan. De ochtend was leuk, met ook voor mij zo onderhand een hoop oude bekenden. 

Met Emmi en Luz, de twee huidige parlements leden

Een wervelende openings show

Een officiele introductie van de kieslijst (leny dus op nummer 5 en er worden er maximaal 3 gekozen in het parlement)

Hierna ben ik in de taxi gesprongen om een kleine drie kwartier later bij de Ambassade in makati aan te komen. ik had geen camera bij me, maar dan kom je weer in een heel andere wereld. Allemaal wolkenkrabbers (de ambassade is op de 26e verdieping), heel veel Yuppies, schone en brede straten met trottoir, voetgangerstunnels, parken en weet ik wat niet meer. Eigenlijk ben je daar niet meer in de Filippijnen. Ik heb een goede bespreking gehad, wat aardige tips en ook weten de nieuwe economische attaches weer van mijn bestaan. Ook zijn de papieren om ons huwelijk in Nederland te registreren nu eindelijk in orde. 

Na dit bezoekje weer in de taxi om terug te gaan naar Quezon City, want we konden een tour door het parlement krijgen. hete begon te regenen en dan zit je zomaar anderhalf uur in de taxi. gelukkig kon ik nog net aansluiten bij de groep en kregen we een aardige rondleiding. 

De volgende morgen zouden we samen een gesprek hebben bij de gender afdeling van GIZ. Nu maken we Manila op z'n slechtst mee. Waar ik gisteren er drie kwartier over deed, koste het ons vandaag anderhalf uur. Gelukkig weet iedereen dat in Manila en is een beetje vertraging geen punt. We hebben een heel erg leuk gesprek gehad, met een redelijke kans dat we offerte mogen gaan uitbrengen. Toen weer een half uur in de taxi en op weg naar het vliegveld en huis. gelukkig weer gewoon in de provincie. 

Leny's verjaardag

Gisteren werd Leny 41 en dat hebben we redelijk bescheiden gevierd. Wij gaan van het weekend met z'n tweeen eerst naar Laguna (in de buurt van manila) en dan nog naar Manila zelf. het weekend is een uitje en de tijd in Manila is Leny druk met een landelijk congres van de vrouwenbeweging en ik heb bezoekjes gepland aan de ambassade en mijn Duitse vrienden. 

Gisteren hadden we allebei een dagje vrij genomen en na het allemaal lekker rustig aan gedaan te hebben zijn we eerst gaan lunchen in een nieuwe mall vlak bij huis. De nieuwe bloes van de HEMA staat Leny prima. 

Daarna hebben we eerst Malcolm en Jullian opgehaald en waren we een uurtje eerder bij het restaurant dan de rest. Tijd om een paar fotos te maken bij de fontein en de aquariums binnen. 

Ik had beloofd volgende week Malcolm uitgebreid te fotograferen, maar dat gaat nog wat worden, want hij lijkt al een aversie tegen de camera te hebben. Op zo veel fotos draait hij net op het foute moment z'n hoofd om. Wat dat betreft is het geen echte filippino :-)

Binnen bij het restaurant waren wat beesten en een hele wand met allemaal aquariums. Later tijdens het diner bleek het eten een beetje tegen te vallen, maar de omgeving was wel leuk en eens iets anders. Maar voordat de gasten kwamen, dus eerst even wat fotos maken. 

Tia Glong was 21 mei jarig en daarom hebben we de verjaardagen maar samen gevierd.

Tijdens het wachten op het eten was er dus in ieder geval voldoende te doen voor iedereen

Van het eten zelf deze keer geen foto's want ik was een beetje druk met andere zaken, maar gelukkig was er nog wel een toetje (en heel erg hard "Happy Birthday" over de speakers).

Ja, en ik was er ook :-)

Dan aan het einde van de avond nog even een groeps portret en daarna zijn we rustig aan naar Liloan vertrokken.

Weer in Cebu

we zijn weer thuis en dat weten we ook. Het is in Cebu nog steeds net zo heet als toen we naar Nederland gingen. Binnen drie dagen had ik al weer hitte uitslag op mijn nek en zat ik twee keer per dag aan de zinkzalf, want dat doet echt wonderen! Met de huizen was alles goed, dankzij de goede zorgen van Lenys moeder en van Cyril.

De jetlag was stevig dit jaar. Meestal heb ik er niet zo heel veel last van, maar dit jaar was het voor ons beiden aardig raak en hebben we een week lang midden in de nacht een tijd wakker gelegen. Ook dat is nu weer voorbij en het gewone leven is aangebroken. Afgelopen weekend had Leny twee dagen overleg en ik zou op zaterdag met mensen van Google overleggen. Dat laatste viel wat tegen. het bleek een google gebruikersgroep over GIS en daar heb ik toch een jaar of 20 meer ervaring in dan zij hebben. Toen ik de technische dingen opgepikt had die ik kon gebruiken, ben ik dus maar weer even de stad in gegaan. 

Ik denk het bijna tijd was voor het jaarlijkse feest want het was allemaal wat drukker dan gewoonlijk. 

De laatste kabeltjes werden klaar gemaakt voor de karaoke.

En blijkbaar was het druk in de badkamer binnen en mogen de kinderen zich dan maar buiten wassen...

met wat meer eetstalletjes dan gebruikelijk en veel jonge verkoopsters

En we eten dus vanavond speenvarken. Nu weet ik weer een nieuwe reden hoe we gaten in het wegdek kunnen krijgen. Als je maar rustig een uurtje of twee barbecued op de straat komen er vanzelf barsten in het beton, of als er asfalt ligt, dan smelt daar vanzelf wel een gat in. Wat dat dan weer doet voor de smaak van het speenvarken, dat weet  ik niet. Gezien de vele flessen rum in de buurt leek het me ook niet verstandig om kritische vragen te gaan stellen ..

Zoals altijd wordt er gewoon doorgewerkt op zon- en feestdagen en deze man liep over de grote commerciele weegbrug. Vond ik wel een aardig plaatje

 Alhoewel ik regelmatig even de smoor in heb als er weer eens een brown out is of als de telefoon het weer niet doet. tegelijkertijd kun je toch ook alleen maar bewondering hebben voor de mannen die uit die spagetti zooi wel weer een werkend geheel kunnen maken. (of zouden ze een voor een een kabeltje lostrekken en kijken wie er dan gaat klagen :-)) 

De handelaar in gebruikte autobanden ziet het allemaal wel zitten. Dit zijn allemaal tweedehands autobanden uit Japan, Amerika of de US. Daar waar het profiel toch wel erg slecht is wordt er met het handje een nieuw profiel in gesneden en dan zijn ze weer klaar voor gebruik. 

 Of je kunt er natuurlijk lekker in zitten

De fietsen maker heeft natuurlijk weer andere bandjes nodig. Deze man is de hele dag bezig om velgen van nieuwe spaken te voorzien. Ik vond het altijd een rotklusje, maar hij is er vreselijk handig is.

Dat is de oogst van een half uurtje. Langer wou ik niet, want ik vond het veel en veel te heet. Zeker in een gebied waar ook de nodige diesels ronddampen. Een hoed, zakdoek om mijn nek en een fles water zijn dan toch nog niet genoeg. Ik hoop dat de temperatuur binnenkort toch weer ietsje normaler wordt. We hebben de eerste buien van het natte seizoen al, maar de bijbehorende afkoeling laat nog op zich wachten...

het was leuk!

Na een lange periode van wachten, is het eigenlijk al weer snel voorbij. Bijna drie weken nederland vliegen voorbij met een aardige dosis familie en vrienden. Dit keer maar even de hoogtepunten op de foto. Eerst maar een relatief rustig weekje om bij te komen van de lange vlucht. Een weekje met vooral veel familie.

Uit Nederland en uit Italie

 Het is erg frisjes als we aankomen, maar de lente komt er wel aan!

Dan nog leuk een avondje de bruiloft vieren met de familie!

Dan hebben we een uitnodiging om naar Rotterdam te gaan en zien we beiden voor het eerst Kinderdijk! Was erg leuk, mede door het ritje met de waterbus van Rotterdam naar Kinderdijk.

En als we dan toch toeristisch doen, dan kan Giethoorn natuurlijk niet achterblijven!

Regelmatig even koffie drinken bij Oom Roelof

En dan natuurlijk ook even een wandeling naar de havixhorst.

Waarop een ander hoogtepunt volgt, een bezoekje aan Volendam en Marken, aangeboden door Francis en Marijke. Op weg door de polder, stralen de tulpen ons al tegemoet!

Een heerlijk verblijf in Hotel Spaander en na twee nachtjes weer terug naar de Wijk

 Als we terug zijn, gauw even langs de camping in Doesburg

En dan op bezoek bij Ton en Mariette in Nijmegen

Om dan een langverwachte dag te vissen op het Oostvoornse meer met Steef. En deze keer vingen we nog vis ook!

 Dan even gauw langs bij Berend Henk in Friesland

Om dan de laatste dagen gewoon in De Wijk te zijn

Met een kort uitstapje naar Arnhem, waar Annemiek een hele picknick in haar tuin heeft georganiseerd

 En de jongens van Miro en Marianne al op de uitkijk stonden en we heel erg veel lol hebben gehad

Dan nog even naar Groningen voor een bezoekje aan tante Annie en dan loempia papier te halen bij de Albert Hein en dan hebben we het reizen wel weer gehad.

Nog een avondje thuis en dan reizen we weer naar Schiphol en zit het erop! Jammer maar helaas

Het was leuk! Bedankt, ook namens mevrouw Pakes