dinsdag 26 maart 2013

Palm pasen

het is hier al weer het begin van Holy Week en met een nieuwe paus aan het roer is het hele land hier weer vol verwachting en goede bedoelingen. Met de verkiezingen die er in mei aan staan te komen is dat mischien maar goed ook :-). Leny had dit weekend het nodige staan aan verkiezings bijeenkomsten, dus ik had lekker de tijd om even de stad in te gaan met de camera. Het is hier nu wel hartje zomer, dus niet al te lang want het is goed warm. 

Leny had een eerste presentatie op een universiteit aan de andere kant van de stad en ik was in die buurt eigenlijk nog nooit geweest. Het was wel een lekker kleurrijk buurtje waar iedereen zoals gewoonlijk toch wel vol aandacht was wat die rare buitenlander in de hitte aan het doen was. 


Op een van de deuren zag ik daar nog de versieringen van Palm pasen van het jaar ervoor. Het idee is dat je een palm pasen decoratie koopt en dat die massaal in de kerk gezegend worden. Daarna hang je ze op aan of boven de deur van je huis tot ze er vanzelf vanaf vallen. En als je dan een stalen deur hebt, dan kan dat weleven duren :-).

Wat zou Jan de Bouvrie hier wel niet van zeggen. Lekker kleurrijk zo'n wasbak. Dit was aan de buitenkant van een gebouw en deel was al gesloopt. maakt me wel erg nieuwsgiering naar hoe het geheel eruit gezien zou kunnen hebben. 



 En dan om de hoek zie je een voorproefje van hoe het er mogelijk uit gezien heeft :-).

In de schaduw speelden de kinderen een soort hinkelen waar ze over de benen van de anderen heen hinkelen. De spelregels werden me niet helemaal duidelijk en ik heb ook niet te lang gekeken, want ik stond wel in de zon. 

Een andere was aan het wachten tot de hamburger klaar was. Zoals je ziet, al met al wel een buurtje vol kleuren.

hij was wat minder kleurrijk, maar stond bij de ingang van de universiteit de jeepneys te regelen en te proberen om mensen in een taxi te praten. nadat hij dat bij mij een keer of wat tevergeefs had geprobeerd, kwamen we eruit dat gewoon een foto maken waarschijnlijk voor ons beiden wel het meest haalbare was. Ik ben wel erg blij met deze foto, of hij zonder business ook blij is, dat weet ik niet :-)


Daarna door naar Ayala want het was de laatste dag van de stand die er was als follow up van het dans event toen pa en ma hier waren. gelukkig hoefden we niet tot 10 uur te blijven om de boel af te breken.


De koekjes waren wel goed :-)

Op zondag had Leny de volgende activiteit en ditmaal voor een groep studenten en hun ouders in de basketbal court van een kerk. (jawel, sommige kerken hebben hier echt hun eigen basketbal veldje, overdekt en wel).

Meteen om de hoek stond het beeld van Pedro Calungsod, de laatste heilige uit Cebu, al klaar voor een korte processie.

En even verder werden de decoraties voor palm pasen al weer langs de kant van de weg verkocht. En dat is uiteraard vooral werk voor kinderen.

 terwijl het vlechten van de palm pasen takken, van echte palm bladeren, vooral toch een werkje is voor de ouderen. Sommigen doen dat recht voor de kerk.

terwijl anderen een wat rustiger plekje langs een van de zijmuren zoeken.

 en het materiaal wordt dan weer doorgegeven aan het nageslacht voor de verkoop. het zorgt wel voor een hele hoop levendigheid bij de kerken en in de rest van de stad is het dan wat rustiger.

En dan heb je ineens door dat er op allerlei plekken in de stad best wel leuke details te vinden zijn die je anders door de drukte gewoon ontgaan zoals deze draak op een gebouw.

En ik blijf iets houden met sloten en zo hier.
 En dan de uitsmijter. Een vriend van ons heeft een nieuwe baan in manila en zij verhuisd dus binnenkort en als afscheid was er een klein feestje georganiseerd in . . .  een karaoke bar. jawel, je bent niet echt in het verre oosten geweest als je de karaoke nog niet hebt meegemaakt en ik doe hier lekker mee met een lokale smartlap a la Andre Hazes. Het nummer zou in het nederlands "Een hart van steen" heten. De melodie is gelukkig eenvoudig en de tekst wordt geprojecteerd, dus het is te doen :-).


maandag 11 maart 2013

het is al weer maart

Hoi allemaal,

het is inmiddels alweer maart en tot mijn schrik merk ik dat mijn eerste verhaal voor dit jaar nog moet gaan schrijven. Tot aan nu is het dan ook wel een beetje een gek jaar geweest (aan de andere kant kun je dan natuurlijk ook gewoon zeggen dat er voldoende te melden zou moeten zijn). 

Dit weekend hadden we weer een vol programma. Vooral Leny is de afgelopen heel erg druk bezig geweest met de nasleep van het dansen in Ayala. Dat was zo'n groot succes dat er een hoop media attentie is geweest en ook Ayala heeft de vrouwenbeweging uitgenodigd om twee weken met een stand in de mall te staan. En ze hadden daar zelfs geld voor over. We staan nu dus met een stand in de mall naast twee rotary clubs, twee clubs van de Zonta (ook zoiets, maar dan alleen maar voor vrouwen) en een Lions club. We begeven ons dus nu echt in hogere kringen :-). Vrijdag werd het allemaal een beetje te veel en heb ik Leny vroeg thuis gebracht met koorts en overgeven, dus de grote opening met de Bossa Nova Queen of the Philippines hebben we gemist. Gelukkig ging zaterdag alles weer beter en zijn we naar Minglanilla geweest.

Hier had de Universiteit van Leny deze keer geld vrijgemaakt voor een korte orientering voor vrouwen van verschillende barangays voor de activiteiten in Ayala (one billion rising) en de situatie in de Filippijnen. Was aardig en Leny heeft meteen weer drie nieuwe afspraken om eens te spreken. Voor mij zou het aardiger zijn als er dan wel meer kinderen zouden zijn :-)



Want voor mij de is de setting (en het verhaal) zo onderhand wel bekend.


Een deel van de producten die ze onder leiding van Sarah en de vrouwenbeweging nu kunnen maken.


En een voor mij hele aardige foto, een klein detail van een oude Singer naaimachine die daar voor een deel stof stond te verzamelen, maar die ook nog af en toe werd gebruikt.

Daarna toch nog even kijken of in Ayala nog alles naar wens loopt.


Leny had weten te regelen dat we een dispensatie zouden krijgen voor het verkopen van producten van vrouwenorganisaties, dus ook de Fair Trade Shop was aanwezig en zorgde voor een groot deel van de aankleding.

Daarnaast waren de meiden van het Welcome House (straat hoertjes die nu aan een andere carriere werken) met een deel van hun producten aanwezig.

En een van de zusters die het welcome house runnen was er ook en zij zorgen er ook voor dat er regelmatig wat supervisie is de komende twee weken.


Zondags zijn we gewoon in Liloan geweest en hebben we op de terugweg naar huis een nieuwe plek ontdekt waar we verse oesters en ander zeebanket kunnen eten. Iets vergelijkbaars als de plek waar we met de hele familie (en lenys familie) in Liloan hebben gegeten,maar dan midden tussen (en half boven) de visvijvers. Leuk en erg lekker. Fotos heb ik daar helaas (nog) niet van.

Morgen heb ik weer een dagje Iloilo en zo gaat het leven hier gewoon verder.