Hoi allemaal,
Oktober is hier al weer bijna over en in oktober is het hier altijd
semestral break en dan hebben de scholen en universiteiten vakantie. Dan hebben
we op 1 en 2 nove,ber weer All Saints Day en All Souls day en daarna begint het
normale leven weer op weg naar de kerst. Normaal, dat wil dan zeggen dat alles
hier al twee maanden in het teken staat van de kerst en dat wordt de komende
periode alleen nog maar erger. Afgelopen maandag vloog ik heel erg vroeg (vijf
uur ’s ochtends) naar tacloban en op het vliegveld in Cebu hoorde ik toen zelfs
een nederlands kerstlied. Een soort toppers voor kerst of zo, maar niet echt
iets waar je met je duffe kop om half vijf in de ochtend op zit te wachten.
Vorige week zijn we de hele week in Iloilo geweest. Leny had een congres
van Gabriela en ik kan in het hotel ook gewoon schijven. Daarnaast had ik ook
nog een afspraak gepland in Iloilo, dus al met al kwamen we de tijd wel door.
Op maandag avond naar Iloilo gevlogen en op dinsdag eerst een dagje Guimaras
gedaan. Guimaras is een klein eiland, een klein kwartiertje varen van Iloilo
City.
In de Filippijnen zeggen ze dat de lekkerste mango’s van Guimaras komen en
dat willen “wij uit Cebu” natuurlijk wel even testen.Het regende behoorlijk in
de ochtend, dus we zijn alleen maar een middagje aan het toeren geweest. We
hebben een tricycle gehuurd en die heeft ons een tochtje Guimaras bezorgd. Ik
heb niet al teveel fotos kunnen maken, want hij reed hard en het duurde even
voordat hij doorhad dat ik niet echt blij werd als mijn hoofd te vaak tegen het
plafond botste. Toen hij doorkreeg dat zijn fooi in het gedrang kon komen, ging
het allemaal wat rustiger.
Al met al is het een lekkere groen eiland met vooral veel mangos en
landbouw. We zijn even op bezoek geweest bij een trappistenklooster waar ze
allemaal lekkere dingen met mangos maken en paar dingen ingeslagen voor de
familie hier. Ik had een beetje de hoop dat ze ook mango bier zouden maken,
maar dat zat er helaas niet in. Jammer dat ze die bier traditie uit Belgie niet
hebben meegenomen. Na nog een uurtje op het strand zijn we daarna onder een
hele mooie zonsondergang weer naar de stad gegaan. Al met al wel lekker om er
even uit te zijn.
De volgende dag begon het congres van Leny met een hoop dames uit het hele
land. Lang niet zoveel als gepland want door de typhoon kon eigenlijk iedereen
die met de boot zou komen niet vertrekken. Voor de opening van het congres
hebben ze vaak een bekende Filippino. Deze keer de dame met het lange haar. Zij
is een paar jaar lang (en misschien nog wel) de ster geweest in de musical
“Miss Saigon” op broadway. De man in het midden is een priester die Leny nog
kende uit Cebu en die nu in Iloilo werkt.
Ik heb vooral de sociale activiteiten meegemaakt en tussendoor een beetje
de stad in geweest en gewerkt. De glorietijd van Iloilo lag vooral aan het eind
van de 19e eeuw toen het een officiele internationale haven werd.
Heel veel suiker en jute werden in de regio
geproduceerd en verscheept. Verspreid over de stad staan nog een heel
aantal mooie oude (maar vaak vervallen) huizen van de kooplui en
suikerbaronnen. Nu is het een echte provinciestad met vooral veel overslag van
rijst en groenten. Wel lekker twee maatjes kleiner en rustiger dan Cebu.
Mooie beeldjes in het gemeente museum.
En een mooi detail van een deur
Veel van de deuren en muren vande bedrijven zijn beschilderd met allerlei
soorten reclame. Vooral verf is op de een of andere manier wel heel populair.
Ook de goedkopere hamburgers op de hoek zijn zo tegen uur of zes een sociaal
verzamelpunt in de wijk.
Op de donderdag had ik een uitnodiging van mijn duitse vrienden om de
regionale bijeenkomst over duurzame ontwikkeling bij te wonen. Ik was vorig
jaar een van de sprekers en nu nog werd ik door veel mensen herkend en
aangesproken. Dat was wel erg leuk. Ik wist dat een van de duitsers niet van
dit soort bijeekomsten houdt, dus had ik een presentatie van 5 minuten gemaakt
over het project dat we voor hem in Lapu-Lapu City doen. Nadat ik die aan hem
had laten zien, was ik weer een van de gast sprekers J.
Daarna werd ik voorgesteld aan de nieuwe staatssecretaris voor Binnenlandse
Zaken en Locale overheden. Hij komt uit Cebu en dit was, na drie dagen als
staatssecretaris, zijn eerste officiele bijeenkomst. Hij was helemaal
enthusiast over het werk dat ik voor de duitsers doe en wil in november met mij
en de duitsers praten. Over de viewer die we vorig jaar gemaakt hebben, over
het werk met de android tablets en met, tussen neus en lippen door, of we de
50.000 mensen van zijn ministerie kunnen trainen! Ik moet nog even zien wat er
uiteindelijk uit gaat komen (het is en blijft een politicus J), maar al komt maar de helft door, dan
nog is het druk. En als hij GIS als zijn stempel op het ministerie wil zetten …
Het hoosde die middag en ik had met de duitsers afgesproken dat ik even met
hen de campus uit zou rijden om gemakkelijk een taxi te vinden. Blijkt nu de
staats secretaris ook naar het vliegveld te gaan en in de auto wel door te
willen praten. Daar kun je natuurlijk geen nee tegen zeggen en wij dus met z’n
vieren, plus chauffeur in de auto. Op het moment dat we weg willen, worden we
tegengehouden want het konvooi is nog niet klaar. Een paar minuten later hebben
we drie politie motoren met zwaailicht en sirene voor de auto, twee politie
auto’s in vol ornaat er achter en dan gaan we op weg naar het vliegveld. Blijkt
de politie onder hem valt. Eenmaal in konvooi kunnen we niet stoppen, dus ik ga
helemaal mee naar het vliegveld (normaal zo’n drie kwartier, nu maar 20
minuten). Daar aangekomen neem ik hartelijk afscheid van de staats secretaris
en dus ben ik blijkbaar belangrijk, want ineens krijg ik van alle kanten handen
en visitekaartjes van de gemeentelijke commisaris van de politie, van de
regionale commandeur van het leger, van de commisaris van de provinciale
politie en nog wat. Normaal gesproken zien ze me niet staan. De chauffeur heeft
toen lekker naar het het hotel gebracht en hij spreekt Cebuano, dus we hebben
een hoop gelachen in de auto. Ik heb me dus al met kostelijk geamuseerd!
Zaterdag avond weer terug naar Cebu en op maandag weer een workhop in
Tacloban Leyte gedaan.
Liefs,
Ubo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten