Naar Malapascua Island

Malapascua Island is een klein eiland dat net ten noorden van de uiterste noordpunt van Cebu ligt. Het is een van de meest bekende duikplekken van Cebu omdat je hier (op de nodige diepte) bijna een garantie hebt om grote voshaaien te zien (tot een meter of 5 lang, maar ze schijnen ongevaarlijk te zijn). Daarnaast worden er vaak roggen, schildpadden en zo gezien. Ik was er nog nooit geweest en het stond al wel lang op mijn lijstje. Leny was er jaren geleden eens geweest (voor de riolering) en die had niet zo lekker gezwommen  :-). Nu is de boel gelukkig wel wat beter. We hadden weer een lang weekend en dus hadden we wel zin een ritje. Het is zo'n 80 km (of wel twee en half uur) met de auto en dan nog een uurtje met de boot. 

En het was warm. het voelt nog steeds alsof het zomer is hier.

Via kennissen van Isabel hadden we een goed (zeg maar gerust heel goedkoop, 5 Euro per kamer) klein resort gevonden. Dat lag dan wel niet pal aan het strand, maar een minuutje of vijf lopen en dat was ook prima te doen. Wat krijg je dan voor die vijf Euro? Een mooie kamer met een aardig bed, een kleine ventilator en een basic badkamer (dat wil zeggen, een wc potje, formaat kleuterschool met een kraan en een emmer. Die emmer is dan de douche, de stortbak en de wastafel). Wel was het leuk aangelegd.

Dan was er nog een aparte ruimte waar we konden zitten en waar ook gekookt mocht worden (hadden we niet voor niets onze elektrische rijstkoker meegenomen :-)

En had ik al gezegd dat het water uit de put kwam? Drinkwater hebben we dus ook maar gekocht

na een korte pauze en even uitblazen van de hitte verdwijenen we dan zo tegen een uur of vier toch naar het strand. En dat is leuk. Zowel de weg er naar toe als het strand zelf. Leny was wel een beetje jaloers op mijn shirt met de lange mouwen en die had zichzelf dus ook maar een nieuw badpak cadeau gedaan.

En als iedereen dan klaar is, dan kunnen we weg.

Even bij de hoofdweg van het dorp uitkijken voor het razende verkeer. Er is bij elkaar misschien zo'n tweehonderd meter verharde weg en er zijn geen autos.

Op het 'dorpsplein' rechts af

Om dan uit te komen op de strand boulevard

Een meter of 30 uit de kust begonnen de velden met zeegras en daar is voor iemand als mij (of als Bless) altijd wel wat leuks te vinden. Zoals hele grote en mooie zee-egels.

Voor de verandering was Leny's vader ook eens bereid om de winkel op slot te doen.

En er zijn best wel mooie witte stranden

De "haven" waar de boten van en naar Cebu aankomen en vertrekken (wordt beheerd door de gemeente, dus niet schoon gemaakt)

En dan net om de bocht het strand voor de duik resorts en daar is het strand iedere ochtend weer smetteloos schoon ...

Wat ik altijd leuk vind is als er wat leven op het strand is. Deze dame was aan het kijken of de baracuda's al droog genoeg waren om als stokvis verkocht te kunnen worden. Tot spijt van Leny's moeder en tante nog niet. 

Ook wel grappig, dit is weer een andere baracuda dan die ik wel eens vang. Die ik soms vang heeft een zwarte staart met een witte punt aan het eind, deze heeft helemaal een gele staart. het gebid is wel net zo indrukwekkend.

Eenmaal terug op het eiland, en direct achter de resorts is de armoede toch nog wel groot en het gebrek aan allerlei sociale voorzieningen toch wel schrijnend. Niet alleen is er geen tandarts ...

Ook wordt het afval niet opgehaald en overhaal maar gestort en verbrand, zijn er wel wat gemeenschappelijke toiletten geplaatst, maar veel van de deuren zijn er al niet meer of de sceptic tank is al ingestort. Nog niet iedereen profiteert hier van het toursime. Wel zijn er (uiteraard) weer heel veel kinderen.

Op de weg terug zijn we nog even op een van de plaatselijke marktjes gestopt voor wat pinda's en rode, gele en groene bananen. Dat is allemaal veel en veel goedkoper dan in de stad.

Op dit soort tochtjes zijn we op heenweg vaak volbeladen met eten voor onszelf en op de terugweg nog zwaarder met eten voor ons en voorraad voor de winkel :-)

bric à brac

oftewel van alles wat.

Ik ben de afgelopen periode zo ontzettend veel op pad geweest. vaak met camera, maar voor een aantal trips ook zonder. Daarnaast heb ik ook nog het een en ander aan foto's gemaakt zonder dat er een leuk verhaal aan vast zit, dus dan maar even een allegaartje

Op 9 augustus was ik, weer, in Iloilo City. Een leuke workshop op de eerste dag en de officiele start van het gebruik van mijn GIS viewer de tweede dag.

Iloilo heeft heel veel water en dat was van mijn hotel goed te zien. Ze hebben een grote rivier en ook een groot programma om die schoon te krijgen en te houden. Er wordt behoorlijk veel gevist in de rivier, dus het lijkt aardig gelukt. 

Ik had maar heel even de tijd en het hotel was toch wel een aardig eindje buiten de stad, maar kinderen kom je hier toch wel overal tegen :-).

de dag erop was de grote kick off en daarvoor dof ik me ook hier toch wel een beetje op. Dat gebeurt niet zo heel erg vaak, dus dat is dan wel een plaatje waard. je kunt het niet zien, maar ik ben ook geschoren :-)

De CD-tjes die aan alle burgermeesters en de twee gouverneurs van de provincies worden uitgereikt.

Dan worden er een hele hoop groepsfotos gemaakt voordat alle bobos aanwezig. in heel veel gevallen wordt  ik er dan weer even bij gevraagd. Toen ik op een gegeven moment een geintje maakte dat ze niet voor mijn logo moesten gaan staan, want dat is slecht voor de marketing, kwam spontaan deze foto tot stand. Die vind ik dan wel weer leuk. 

dan de toespraakjes; Eerst van de regionale directeur van het Minsterie van zeg maar, Binnenlandse zaken. Zij was in oktober vorig jaar nog heel erg op de vlakte toen we de boel voor het eerst introduceerden. Nu was ze erg lovend en had ze een vlammend betoog. 

Dan volgt de (altijd heel korte) toespraak van Doc Mayer, mijn Duitse vriend van GIZ

Dan mag nog wat zeggen, waarvan helaas geen fotos en dan is de boel weer over. Na de lunch dan :-)

Een dikke maand geleden of zo had ik al fotos gemaakt van Malcom omdat Mayann en Pong graag iedere maand fotos wouden hebben en ik vond dat ze teveel betaalden voor te weinig bij een fotograaf in een van de malls. Blijkbaar waren ze dat met me eens en hebben we ook nog een uurtje en maribago besteed aan een nieuwe fotoshoot. Foto ubo gaat commercieel :-). Dit zijn een paar van de leukere 

Dan is er nog een baby in de familie en die werd vorig jaar de nacht voor onze bruiloft geboren. Daar hadden we vorig weekend dus ook nog de eerste verjaardag van. De dames met de twee babies in de familie.

En Michele met TJ.

Die avond was er toen ook nog feest bij tante, want het was weer tijd voor het jaarlijkse feest van Senor San Roque. Dit jaar wel met kermis, maar daar heb ik geen leuke fotos van dit jaar. Wel van de processie.

Van het weekend hebben we weer een lang weekend en als er geen golven zijn van een van de vele typhoons die langskomen, dan gaan we lekker naar Malapascua island. Zijn er wel golven, dan moeten we even kijken waarheen we gaan. 

op verkenningstocht

Een van de dingen die we al lang wilden doen is een tochtje over de Bojo River in Aloguinsan. Dit is een van de (helaas weinige) geslaagde eco tours in Cebu en we hebben er een hoop over gehoord. Aloguinsan is een klein gat aan de westkant van Cebu en uurtje of twee van de stad. We wilden er al lang naar toe, maar het is er nog nooit van gekomen. Gisteren is het dus wel gelukt. Leny geeft een vak over ontwikkeling en daar zit een eco tourisme onderwerp in en gisteren was het een vrije dag. Dus gingen we in een busje samen met haar studenten op pad. En het was leuk!

De eerste stop bleek te zijn in een parkje achter het gemeentehuis waar het uitzicht over de zee en Negros wel heel mooi was, maar nu ook weer niet heel bijzonder. We hebben wel meer van dit soort fraaie doorkijkjes

Maar dat was de ruine van de uitkijk toren die in de 18e eeuw gebouwd was als "wapen" tegen de slaven tochten vanuit Mindanao wel. Heel aardig vond ik wel de begeleidende teksten van de gids. De wachttoren is vooral als uitkijk gebouwd en niet zo zeer als verdedigings werk. Vooral dus waarschuwen dat iedereen op tijd kan vluchten. En dat wordt dan aangevoerd als teken van de moed van de bevolking :-)

De volgende stop was bij de kerk waar voor een gigantische acacia staat. Deze is nu ook afgebeeld in het tourisme logo van Aloguinsan.

De kerk heeft wel een mooi verhaal: De enige manier om in de kerk te komen is letterlijk door het doopvont heen. Je kunt de witte hekjes nog zien op de foto hieronder. De gedachte is dat je als je niet gedoopt bent niets in de kerk te zoeken hebt en als je er dan toch komt, dan ben je in ieder automatisch gedoopt :-)

Dan was er een kleine, maar hele aardige biologische boerderij waar ze de passievruchten gewoon als halve schaduw voorziener hebben geplant over de oprijlaan.

Ze weer eens bamboe muurtjes op een heel andere manier maakten.

En waar de mini-komkommertjes als extra schaduwplant de ramen beschermen. Al met al erg leuk.

Daarna mogen we door naar waar het eigenlijk allemaal om ging: de rivier toer. Bij aankomst krijgen we allemaal een ketting omgehangen.

En mogen we het laatste eindje lopen naar de rivier

 onder toeziend oog van oud

en jong..

daarna werden toegezongen

en stond er voor iedereen een verse kokosnoot klaar, vol met melk.

Wel een manier om je vreselijk welkom te voelen! Eerst kregen we hier nog een lun en korte instructies waarna we dan op pad mochten.

En al die tijd gaat het gedonderjaag in en op het water natuurlijk gewoon door. Misschien wel een beetje harder dan normaal als ze zien dat ik de camera pak.

Naast de vaartochtjes hebben ze ook een aardig bamboe pad door de mangroven aangelegd.

Als we dan op weg mogen, gaan we eerst door een heel smal riviertje,

 Dat snel wat breder wordt

 en waar het langzaam maar zeker ook wat ruiger wordt en de oevers worden wat hoger

Om dan uiteindelijk wel heel mooi in de zee uit te komen. Hier kon een uurtje of zo gezwommen worden in heel erg helder water.

 Om dan weer terug te moeten.

Zoals gezegd, het was leuk! Maar ook heel erg warm. Zeker als de zwemkleren nog inde auto liggen en je verplicht een zwemvest aan moet!

terug bij het bezoekers centrum hebben Leny en ik nog een eindje over het mangroven pad gewandeld en daarna was het weer tijd om in de auto te stappen..

 maar voor we mochten vertrekken was er nog een korte (verkoop) demo over het maken van de slaapmatten, placemats etc. Al met al wel een hele leuke dag!