En dit was het nieuws

voor het eerst in een lange tijd was er weer eens een vol programma dit weekend. Omdat maart nog steeds de internationale vrouwen maand is stonden er hier in Cebu een heel aantal activiteiten gepland. Een groot deel ging zonder Leny want die was druk bezig met examens en zo. Dit weekend waren de laatste klassen geweest en dus mocht ze weer... 

En zoals je ziet, ze heeft er zin in!

Terwijl de dames bezig om alles op te stellen, te registreren en te wachten op nog een paar mensen, neem ik maar vast de vrijheid om me een eindje de buurt in de te wagen om eens te zien wat er te beleven is. Ik merk dat ik meer en meer fotos van deuren en vooral de sloten heb. Ook nu kom ik weer een aardige tegen en ik vraag me ook af waarom er twee sloten zijn. Eentje doet overduidelijk niets :-)

Ook hier is Coca Cola weer overduidelijk aanwezig! is het niet als merk, dan is het toch wel heel duidelijk in de kleurstelling. En bij een beetje beter kijken, dan zie je binnen toch ook wel weer de grote rode koelkast ...

Ook op straat weer de nodige dingen, deze keer niet alleen maar de kinderen, maar ook een man met een mooie markante kop. Ook wel aardig, hij heeft geen sigaret in zijn mond, maar een soort surrogaat, gemaakt van de bladeren van een plaatselijke boom. Stinkt behoorlijk, maar is wel weer goedkoper dan de echte sigaretten (en die kosten hier ook al haast niets)

We waren langs de weg naar de vuilnisbelt in Inayawan en officieel is de belt al gesloten. In de praktijk kwamen er zeker nog zo'n 15 trucks volgeladen langs en werd er gewoon (illegaal) gedumpt op grote schaal.  Voor de trucks de dump oprijden stoppen ze (ook illegaal) bij een van de vele recyclings bedrijfjes langs de weg om daar alles blikken, glas, karton en zo te verkopen. En dat wordt dan gewoon langs de weg verder gesorteerd... Al met al is er een half jaar na het sluiten van de dump weinig tot niets veranderd. 

En natuurlijk zijn er ook hier weer hordes kinderen. Doordat de trucks hier door het straatje denderen wat minder op straat, maar zodra je ergens tussen de huizen doorloopt ...

Dan eve terug naar de sessie, want er moest ook gefotografeerd worden voor de documentatie.

En je kunt zien dat Leny nu blij is dat het afgelopen is. Ze staat bij de komende verkiezingen als hoogste lijstduwer op de lijst bij Gabriela (de landelijke vrouwenpartij). We hebben maar besloten dat ze zich niet kandidaat stelt voor het congres, maar wel als lijstduwer meerdoet (officieel als reserve) en daarmee kan de campagne volgend jaar hier in de regio wat aan gewicht winnen, want je krijgt toch wat eerder en wat meer media aandacht. Ik hoef dus gelukkig niet te gaan nadenken wat te gaan doen als man van congres woman Pakes (Want daar is ook een heel circus omheen in Manila)

 Daarna nog even de buurt in want daar was een hele bizarre situatie ontstaan naast dit winkeltje

 Familie van de baragay captain was een huis aan het bouwen en heeft daarvoor gewoon twee huizen (hutjes) half gesloopt. De derde heeft bij de rechtbank bezwaar aan weten te tekenen, maar zolang de rechtszaak loopt (en dat kan hier jaaaaaren duren), gaat de bouw gewoon verder. Het huisje van die mensen  is nu half in de beneden verdieping van het nieuwe huis en bestaat nog, maar intussen is er daarboven al wel een eerste en tweede verdieping in aanbouw. Het was er te vol, klein en druk om er foto's van te kunnen maken, maar bizar was het wel!

 En om iedereen even rustig te laten overleggen, is het wel lekker als de buitenlander met de camera dan maar even de kinderen op sleeptouw neemt ... Dat scheelt een hoop herrie en onrust bij het overleg :-)

Vamdaag zijn we weer lekker een paar uurtjes aan het strand geweest en ik heb lekker een tijdje gesnorkeld. Misschien toch maar eens een kleine waterdichte camera kopen?