maandag 27 februari 2012

de walvishaaien

Zondag morgen vroeg waren we dus op pad om de walvishaaien te bekijken. En dat was best wen een beetje een circus. In alle vroegte waren er al een paar honderd mensen en de organisatie kon dat niet helemaal bolwerken. Als je daar dan ook nog de  freelancers bij optelt en alle anderen die een graantje mee proberen te pikken, dan is een zekere mate van Filippijnse chaos wel weer gegarandeerd.

In alle vroegte betalen en een nummertje krijgen om dan vervolgens maar te wachten. Je bent ongeveer een half uur op het water en dat half uurtje gaat wel snel. Op de legen maag wachten duurt wat langer. 

Zeker ook als de gidsen geld aannemen en dan plotseling de nummering aanpassen zodat je nog wat langer moet wachten ...
Affijn, het was nog niet zo warm. 
Tot een uur of half negen toen we eindelijk aan de buurt waren en toen begon het toch wel goed warm te worden
En de spanning begon ook wel toe te nemen :-)

 En dan mogen we dus het water op en kunnen we ze zien. Er waren er nog vier en relatief kleintjes. Tijdens de piek waren er 18 waaronder ook een aantal volwassen beesten die nog een keer zo groot waren. Waar ze heen trekken en vandaan komen is onbekend. Tot dit jaar waren ze ook zeldzaam in Oslob en uit onderzoek blijkt dat deze beesten nog nergens anders gezien zijn. De vlekken op vinnen schijnen bepalend te zijn en de geruchten zijn dat de volwassen beesten op weg zijn naar Australie. 

Maar ook deze jonkies waren best nog wel grote beesten

Er zijn twee of drie kleine bootjes die iedere keer een handje kleine garnalen in het water gooien en de vissen volgen die bootjes als kleine hondjes. Een beetje raar, maar je krijgt wel de kans om ze goed te zien.

En je kunt ze zelfs uit je handen laten eten. Al met al waren er allerlei regels en een korte briefing van wat allemaal wel en niet mocht, maar geen hond die zich daar ook maar iets van aan trekt!
 maar al met al blijven het wel grote en imposante beesten!

Was het een beetje een circus ... Kijk zelf maar, ik denk het wel,  en voor filippijnse begrippen was het ook best duur. Ons onderdak was goedkoper dan een half uurtje op het water. Maar ik ben wel erg blij dat ik ze gezien heb. 

En hoe dicht is dat nu bij ons vandaan? Net niet dicht genoeg om te zwemmen, maar op de foto hieronder kun je aan de rechterkant nog net de witte toren zien van de liftkoker die onze buren hebben gebouwd. 

Dus het is wel een lekkere attractie en als dan ook de waterval om de hoek een beetje leuk is, dan wordt het toch wel meer en meer aantrekkelijk. Want het is gemakkelijk om een dagje Dumagete te doen, er is nu de boot naar het tover eiland Siquijor ... Al met al wel de moeite waard is. Eens kijken hoe het zich allemaal ontwikkeld met de walvis haaien . 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten