de walvishaaien

Zondag morgen vroeg waren we dus op pad om de walvishaaien te bekijken. En dat was best wen een beetje een circus. In alle vroegte waren er al een paar honderd mensen en de organisatie kon dat niet helemaal bolwerken. Als je daar dan ook nog de  freelancers bij optelt en alle anderen die een graantje mee proberen te pikken, dan is een zekere mate van Filippijnse chaos wel weer gegarandeerd.

In alle vroegte betalen en een nummertje krijgen om dan vervolgens maar te wachten. Je bent ongeveer een half uur op het water en dat half uurtje gaat wel snel. Op de legen maag wachten duurt wat langer. 

Zeker ook als de gidsen geld aannemen en dan plotseling de nummering aanpassen zodat je nog wat langer moet wachten ...

Affijn, het was nog niet zo warm. 

Tot een uur of half negen toen we eindelijk aan de buurt waren en toen begon het toch wel goed warm te worden

En de spanning begon ook wel toe te nemen :-)

 En dan mogen we dus het water op en kunnen we ze zien. Er waren er nog vier en relatief kleintjes. Tijdens de piek waren er 18 waaronder ook een aantal volwassen beesten die nog een keer zo groot waren. Waar ze heen trekken en vandaan komen is onbekend. Tot dit jaar waren ze ook zeldzaam in Oslob en uit onderzoek blijkt dat deze beesten nog nergens anders gezien zijn. De vlekken op vinnen schijnen bepalend te zijn en de geruchten zijn dat de volwassen beesten op weg zijn naar Australie. 

Maar ook deze jonkies waren best nog wel grote beesten

Er zijn twee of drie kleine bootjes die iedere keer een handje kleine garnalen in het water gooien en de vissen volgen die bootjes als kleine hondjes. Een beetje raar, maar je krijgt wel de kans om ze goed te zien.

En je kunt ze zelfs uit je handen laten eten. Al met al waren er allerlei regels en een korte briefing van wat allemaal wel en niet mocht, maar geen hond die zich daar ook maar iets van aan trekt!

 maar al met al blijven het wel grote en imposante beesten!

Was het een beetje een circus ... Kijk zelf maar, ik denk het wel,  en voor filippijnse begrippen was het ook best duur. Ons onderdak was goedkoper dan een half uurtje op het water. Maar ik ben wel erg blij dat ik ze gezien heb. 

En hoe dicht is dat nu bij ons vandaan? Net niet dicht genoeg om te zwemmen, maar op de foto hieronder kun je aan de rechterkant nog net de witte toren zien van de liftkoker die onze buren hebben gebouwd. 

Dus het is wel een lekkere attractie en als dan ook de waterval om de hoek een beetje leuk is, dan wordt het toch wel meer en meer aantrekkelijk. Want het is gemakkelijk om een dagje Dumagete te doen, er is nu de boot naar het tover eiland Siquijor ... Al met al wel de moeite waard is. Eens kijken hoe het zich allemaal ontwikkeld met de walvis haaien . 

Een lang weekend

Hoi Allemaal,

Doordat we twee vrije dagen op rij hadden, was het een lekker lang weekend. We hebben er lekker gebruik van gemaakt. Op vrijdag zijn we gewoon in Liloan geweest om dan  te lunchen in Fish Port in Danao en voor de verandering eens een aantal bootjes lagen.

Daarna naar de supermarkt en de markt voor de snacks voor de trip naar Oslob. Zaterdag met Jullian en familie zijn we daar heen gegaan om eens te zien hoe met ons perceel ging en ook (of vooral) voor de laatste hype in Cebu, de walvishaaien van Oslob!

Al met al blijft het een hele trip, dus lunch op de bekende plek was erg welkom. Het restaurant begint nu bekend te worden, dus dan op een zaterdag gedurende een lang weekend was het erg druk! Maar we hebben ook al weer een nieuwe plek gevonden, al is die wel iets minder speciaal.

In Oslob was er weinig veranderd. De buren zijn nu ook met een mooi hek bezig en op ons perceel was er eigenlijk niets veranderd. Er waren ook geen sporen van de schade na de aardbeving die we hebben gehad. Dat is dan wel weer het goede nieuws, de grond lijkt dus in ieder geval wel stabiel. We zouden deze keer ook mensen meenemen om de boel nog eens op te schonen, maar de avond tevoren werden we plotseling gebeld dat er maar 1 man beschikbaar was. Die kan in z'n eentje niet veel doen, dus daar hebben we maar van afgezien. In maart gaan we waarschijnlijk weer en dan kijken we wel of we daar mensen kunnen inhuren. 

Dus dan maar op weg naar de volgende barangay om de walvis haaien te bekijken. En dat is big business aan het worden! Helaas pindakaas, we waren te laat. Er wordt alleen gekeken tussen 6 uur 's ochtends en 1 uur 's middags en dat was het al geweest. Dus dan maar op zoek naar een hotel. Even navragen leert dat er een beheerder van een huis is de het huis ook wel verhuurd. Voor 5 euro per persoon konden we in het huis met een privé strand slapen. En dat op loopafstand van de pier voor de walvis haaien. Leek dus wel een erg goed idee. We kregen wel het idee dat de eigenaar van het huis niet alles wist van de verhuur :-). 

 Dus hadden we al snel een lekkere plek aan het strand.

Met een prima plek om te eten en te zitten en uit te kijken over het water. De volgende dag zouden we merken dat de walvis haaien heel erg dicht aan het strand komen. Je kunt de witte boeien nog zien waar dan een hoop bootjes aan vast liggen. 

 Na de onderhandelingen over de prijs, de discussie over de procedures voor morgen ochtend en het nieuwtje dat er vlak bij ons ook een leuke waterval is is het tijd om de hitte uit te gaan en gewoon lekker in de schaduw te gaan zitten. 

 De beheerder blijkt een van de counselors van de barangay te zijn en we denken dat hij de volgende keer ook gemakkelijk een mannetje of vijf of zo kan regelen om ons perceel schoon te maken. Uiteindelijk is het er maar een of twee kilometer vandaan!. 

 De zee had wel een hoop steentjes, maar was ook wel erg mooi. Er waren veel Koreanen aan het duiken, gewoon vanaf het strand en dat levert bij de vissers af en toe wel hilarische blikken op. Het biedt ook wel weer veel perspectief voor ons lot. Als het strand dan misschien niet zo mooi is, maar je kunt er wel mooi snorkelen ..

 'S avonds dan nog even naar Oslob voor de foto's bij de kerk en de ruïnes en uiteindelijk ook om te eten.

Barbecue bij de markt!

De terugweg van Oslob was wel erg donker. Deed wel een beetje denken aan terug rijden naar het huisje in Frankrijk. Af en toe een lantaarn, maar niet altijd waar je ze nodig hebt. Vooral de twee haarspeld bochten voor ons perceel waren leuk in het pikkedonker. Dan vroeg naar bed voor het gebeuren van de volgende dag ...

En dat volgt morgen ... :-)

even de hort op

afgelopen zaterdag had ik ook nog even tijd om rond te struinen en dat kwam me ook wel goed uit want voor de doop van die zondag wou ik wat bijzondere instellingen in mijn camera gebruiken (en de daarbij behorende professionele software), dus er moest even geoefend worden. De straat is dan natuurlijk altijd wel een prima plek. 

Ik had de auto bij een schooltje geparkeerd en ook op zaterdagmiddag was er nog klas. Recht voor de uitgang van het schoolplein stond deze man mooi z'n suikerspinnen te verkopen. Zou die gesponsord worden door een tandarts? 

Deze dames zagen me al van verre aankomen en wouden maar wat graag op de foto. Na een paar fotos rende er eentje de bocht om om vervolgens terug te komen met ... de kinderwagen. Want het zusje moest natuurlijk ook de op de foto :-). 

Ik vond het wel heel mooi hoe ontzettend natuurlijk die kleine prinses in no time het centrum is van alle aandacht en daar ook heel natuurlijk even voor gaat zitten. Leuk familie portret zo. Het broertje van de kleine zit nog bij moeder op schoot rechts achterin de foto.

Nog even gekeken of hij toevallig mijn gestolen portemonnee in de aanbieding had, maar alles was wel echt nieuw :-)

Hier heb ik ook wel een tijdje bij stil gestaan. Dat je een goed slot op de poort wilt hebben, dat snap ik allemaal wel. Maar waarom je aan de buitenkant een grendel wilt??? Misschien mag de helper het huis niet uit? 

Ik had het bankje met de mango's al wel een tijdje gezien, maar verder was er geen leven. Toen ik in de buurt kwam en een foto van een van de manden wou nemen bleek er toch iemand achter de poort te slapen. De foto van de mand is niet zo mooi geworden, toch te gehaast, maar al met al staat zij er zo wel weer erg leuk op. Ik heb hier de nieuwe software aardig kunnen gebruiken, dus ook wat dat betreft is de missie geslaagd. 

Nu weer verder met het maken van de powerpoints voor de training van volgende week.