Het doopfeest

May Ann was hoogzwanger tijdens onze bruiloft en gisteren is haar zoon gedoopt. Een grote gebeurtenis in de familie, want Ford Malcolm is de jongste in de familie en nu al zijn alle dames helemaal gek op hem. Ik heb af en toe wel met hem te doen, maar hij slaapt overal doorheen :-). 

Voor de verandering was ik ook goed nerveus, want ik was gevraagd om op te treden als officiele fotograaf. En aangezien de schoonfamilie van May Ann met duurdere camera's rondlopen dan ik en omdat ze ook voor de minste scheet een professionele fotograaf inhuren, stond er wel wat op het spel. Gelukkig kan ik nu wel zeggen, dat ik best trots ben op de foto's. 

Gebruikelijk hier begint de doop natuurlijk in de kerk en vlak voordat we binnen gingen moest het jong toch nog een barong aan. Staat goed bij een luier :-)

Het was heel erg een gebeuren van de beide oma's. Die waren allebei zo met zichzelf en hun kleinzoon bezig dat het vreselijk lastig was om leuke foto's te maken.  Uiteindelijk is dat toch nog wel een beetje gelukt..

 met de moeder van Pong

En Tia Marisa

Dan de eigenlijke doop. De mensen er om heen zijn alle pleegouders. Ik geloof dat ze 4 paar pleegouders hebben gevraagd. 

Dan de trotse ouders met de priester. De airco deed het niet in het zaaltje van de kerk, dus ook de prister had haast deze keer. We waren hier een jaar geleden of zo ook voor een doop en toen duurde het veel langer (of zou het zo lijken omdat ik nu zo druk was met fotos?)

Uiteindelijk dan ook de foto met de familie en je ziet al weer dat oma het heft weer stevig in handen genomen heeft.

Leny had wat spierpijn, want fors is hij wel. May ann had al klachten gekregen dat hij veel te zwaar was.

En natuurlijk was ik er ook!

Het feest was in het Marco Polo hotel, het vijf sterren hotel in de stad (of zoals ze zelf zeggen * * * * *). Het hotel was nog in de stemming voor het Chinese nieuwjaar en dat zag er dus wel lekker uit. 

Het hotel maakt de reputatie wel waar en de hele zaal was helemaal aangekleed in kinder stemming, inclusief een CD met kinderliedjes die continue herhaald werd. Mocht ik een puntje aanleveren, dan zouden twee of drie CD's niet misstaan in zo'n hotel :-)

 De trotse ouders

En Isabel met de "Lola's" (Omas)

Omdat we eens naar het Marco Polo mochten, is er heel veel druk op Leny's vader gezet om toch ook maar te komen. Leny's moeder ging zelfs niet naar de doop zelf om er maar voor te zorgen dat hij zich niet zou drukken. Hij is er dan en concludeert uiteindelijk dat gewoon Filippijns eten lekkerder is dan de moderne zooi die ze in het hotel bereiden, maar hij blijft intussen maar wel opscheppen :-).

Jullian en Leny voor de grote lampen in de lobby. Die zouden eigenlijk iets lager moeten hangen om helemaal een mooie achtergrond voor portretten te hebben.

Het Marco Polo Hotel is in de bergen van Cebu, een beetje buiten de stad, maar wel weer met een heel mooi uitzicht

 Zoals gezegd, de hele zaal was aangekleed.

Dan nog maar eentje van de hele blije familie

En dan uiteindelijk maar weer door de chinees aangeklede ruimte naar huis. Daar heb ik dan nog eens de hele avond en een deel van de volgende dag besteed aan het selecteren en bewerken van de fotos. Het lijkt wel werk :-)

De doos is nu bijna leeg

Deze foto heb ik genomen vanuit het raam van onze werkkamer. Vlak achter deca was een forse brand ontstaan en omdat de wind redelijk onze kant op stond brak er hier ook aardig wat paniek uit. Net als Leny hebben een groot deel van de mensen hier een deel van hun leven in houten huizen doorgebracht en dan is vuur natuurlijk wel het ergste wat je kunt overkomen. Voor ons viel gelukkig alles mee. 

Toch zijn er weer zo'n dertig families dakloos en bivakkeren deze voorlopig in de lagere school van de barangay. Waar de kinderen nu les krijgen is even onduidelijk. We hebben weer drie grote plastic tassen met spullen weggebracht die aan de poort met een grote glimlach werden ontvangen. De bodem van de doos komt nu langzaam maar zeker wel in zicht .. 

Fijn weekend allemaal!

Sinulog 2012

De derde zondag van Januari in Cebu betekent dat het tijd is voor Sinulog. De grootste processie in de Filippijnen is dan net geweest en nu is het tijd voor de 'Queen City of the South' voor de op een na grootste processie, gevolgd door het grootste feest van de Filipijnen. Er waren dit jaar meer dan 3 miljoen bezoekers, waaronder een aantal zakkenrollers. Vandaar dat ik van het grote feest nu maar een foto heb. Wel van een mooie dame. 

Van de voorbereidingen heb ik er dit jaar echter wat meer. Ik had nu kans om een paar uurtjes het gebied van de processie af te struinen. En dan vind je overal beeldjes van Senor Santo Nino buiten. 

 En natuurlijk moeten die drie miljoen mensen ook eten. Van heinde en verre zijn dus de straatverkopers de stad ingetrokken. Ik denk dat het er nu zelfs meer zijn dan met kerst.

We hebben dus leuke jongetjes met pinda's

Een waardige man die op blote voeten sokken verkoopt :-)

 Een hele kar vol met mandarijntjes.

 Een mais verkoper in een bijpassen shirt en nog veel en veel meer

In de buurt van de universiteit is een hele straatmarkt opgezet al voor de kerst en tot na Sinulog. Voor de kerst werden er natuurlijk wel andere t-shirts gedrukt dan nu. De zeefdrukken worden netjes gewassen in de emmers, maar de inhoud daarvan gaat natuurlijk in het riool. Ik moet binnenkort eigenlijk eens terug voor mooie en rare geverfde stoepranden :-)

Honderden armbandjes liggen te wachten tot je naam erop geverfd kan worden.

Zoals ik al zei, er zijn nu ook meer zwervers dan ooit in de stad. Na dit weekend verspreiden ze zich allemaal weer over de Visayas en Mindanao en dan komende november begint de trek naar de stad weer. 

 Nog meer pinda's, deze geroosterd met een beetje knoflook en chili

 Dit jaar waren er ook echt mooie maskers

 En natuurlijk nog meer fruit en balonnen.

 Weer eens iets anders dan een skibox op de auto

Even tellen of ik er nog wel genoeg heb om nog een rondje door de stad te maken

 Dan de processie. Ik heb deze keer niet de hele processie mee gemaakt. Maar ook dan zijn er veel mensen die hun eigen heilige uit huis meenemen

 Of die de hele menigte eens goed komen bekijken

Want af en toe heb je wel mooie combinaties

Of een klein meisje die uiteindelijk toch wel behoorlijk roze is.

Dan, tijdens het teruglopen naar Ayala voor de auto een nog een laatste plaatje van de armoede hier. van dit beeld zijn we zo weer even verlost, maar waar deze kinderen dan zijn, dat weet ik niet ...

Palawan, dag 2

Gisteravond bleek het nog behoorlijk lastig om voor een groep van 9 een restaurant te vinden. Het was ook vakantie in de Filippijnen en met heel veel locale en internationale toeristen was het maar knap druk. Vandaag heel erg vroeg op want we zouden naar Honda Bay gaan. Island hoppen, snorkelen, lekker eten op het strand. Het zag er allemaal prima uit en volgens de (verplichte) gids vertrokken alle boten al om 7 uur en werden we om 06.30 opgehaald. 

Om dan vervolgens volgens Filippijnse traditie nog anderhalf uur te wachten voordat alles geregeld was. Gelukkig hebben we daar een gids voor :-)

Nadat we gisteren niet naar de Underground river konden, gooide de tyfoon hier ook roet in het eten. De eerste stop zou een ondiep koraalrif zijn waar we lekker zouden kunnen snorkelen. Maar door de storm was de waterstand te laag en was de kans op beschadiging van het rif te groot en werd deze stop dus ook overgeslagen. Dus op naar Snake Island (die heet zo vanwege de lang gerekte vorm, niet vanwege de slangen) voor het snorkelen en de lunch. 

Lekker snorkelen hier en als je niet kunt zwemmen dan houdt je lekker het zwemvest aan. Voor de verandering zijn de Nederlanders nu eens niet oranje. Erg leuk was hier dat er veel vis was en dat je ze kon voeren. Met wat brood of rijst had je in no time tientallen vissen en visjes om je heen. Ook het formaat van de vissen was groter dan ik tot dusver had gezien. Ik had vergeten mijn mooie zwemshirt mee te nemen, dus ik heb niet al te lang gezwommen. 

Druk was het er wel.

Gelukkig is er ook voor de niet zwemmers wel wat doen. Net achter de hutjes was een groot mangrove gebied en dat blijft toch een rare boom die soms hele gekke wortels heeft.

Zeker laag bij de grond zijn al die luchtwortels een raar gezicht. En uiteraard krioelt het hier van de krabbetjes en zo.. 

Na de lunch naar een ander eiland en dat was iets beter georganiseerd (het verschil tussen een openbaar strand en een strand dat door een hotel wordt gerund). Al met al iets meer schaduw en wel erg lekker. Ik heb hier niet meer gezwommen, maar gewoon een beetje rondgehangen.

En geposeerd als life guard.

Op het strand hadden ze (weer) halo halo en dat was helemaal niet verkeerd op zo'n warme dag!

Natuurlijk is het strand ook een prima plek voor wat oefeningen :-)

Na een uurtje of 2 hier, was het weer tijd om terug te gaan en hebben we gewoon een lekker dagje strand gehad. 

Dan de laatste dag was er nog tijd voor het favoriete tijdverdrijf van Leny's moeder en Tante. Kijken wat er op de markt goedkoper is dan in Cebu. We hebben niet voor niets 15 kilo bagage allowance voor de check in :-). Dus naar de markt en om de prijzen niet teveel op te drijven, het vriendelijke verzoek om me ergens anders bezig te gaan houden :-). Geen probleem

Eerst even langs de kerk, maar de verkoop van kaarsen liep niet storm vandaag

Dan toch even naar de markt, maar ook de eieren gingen niet zo heel hard als je haar gezicht zo bekijkt. Is ook niet echt wat om in te checken..

Dit is de plaatselijke horlogemaker. Hij zit met een zelfgemaakt stalletje net buiten de markt en heeft een zelfgemaakt vergrootglas in. Hij had wel een mooie kop vond ik. Als ik naar zijn ogen kijk, dan lijkt het wel of hij staar begint te krijgen en dat is niet gemakkelijk als je horloges repareert.

En dat was dan het eind van ons bezoek aan Palawan. Erg leuk om eens te kijken, maar we zijn niet vreselijk wild, maar dat komt mischien ook wel doordat we niet alles konden doen..