naar ons 'paradijsje'

Voor de klassen beginnen zijn we nog even naar Oslob geweest. We hadden nu twee doelen: door het gedoe met de eigendomspapieren waren we nog steeds niet voor 100% ingedekt en ook hadden we mensen geregeld die het perceel eens schoon zouden maken. Kunnen we eindelijk eens goed zien wat we nu eigenlijk gekocht hadden. Erly was op zakenreis, maar Lenys moeder en tante zijn altijd wel te vinden voor een uitje :-).

Eerst in Liloan de puso gekocht.

Puso is rijst die in een soort van mandje van kokosnoot bladeren wordt geplaatst en dan wordt gekookt. Het geeft de rijst een beetje een aparte smaak en zorgt er ook voor dat de rijst een compacte massa wordt. Dan is het goed met je handen te eten en dus ideaal voor een picknick. 

De man van de lechon (speenvarken) had vandaag geen handel van ons. 

Aangezien het een aardige trip is, hebben we onderweg ergens gelunched. Er bleek een nieuw restaurant te zijn op het water. Die hebben we dus eens geprobeerd en was niet echt verkeerd :-)

 Een lange wandeling over het water om bij het restaurant te komen..

 iedereen klaar voor de vis ..

 Het nadeel was dat ze alleen maar vis hadden. Had ik nou dan toch maar wat speenvarken gekocht ...

de mensen zelf wonen iets minder lux. Deze huizen zijn ook alleen maar met een bootje te bereiken. 

Terwijl we aan het eten waren kwam de boot uit Bohol aan. De mensen zijn daar wel erg gretig om van boord te gaan. 

Leny terug over de lange brug...

En dan een raadsel voor mij: Als je een lange brug bouwt om bij je restaurant te komen is wat verlichting wel handig. Maar, ...., zou het nu niet handiger zijn om de lampen op het pad te laten schijnen in plaats van ernaast op het water? 

Na het eten nog een uurtje tot bij ons perceel. Daar waren ze aan het schoonmaken, maar dat ging niet zo hard als we verwacht hadden. Aan de bovenkant van het perceel ging het wel redelijk, maar de helling was nog helemaal groen.. 

We kunnen nu wel zien wat we hebben:

 beide fotos zijn op dezelfde plek genomen. In de foto boven loopt ons perceel tot voorbij de elektriciteitsmast die je nog net in de verte kunt zien.

En hier tot daar waar de bomen de weg weer bereiken. Echt wel 100 meter dus. De helling is nog voor een groot deel groen, maar volgens "de bosbouwers" was daar ook een aardig stuk dat best vlak was. Aangezien zij ook aanboden om een prijsje te maken voor een hek gaan we volgende week weer terug. Dan is alles schoon en hebben we een voorstel voor een hek langs de kant van de weg. Ook zijn er dan een soort van traptreden zodat we naar beneden kunnen. Ik ben benieuwd. 

 Wij zijn ook even wezen praten met de werkers die het huis van onze buren aan het maken zijn. Die hebben een architect uit Mandaue en installeren zelfs een lift! Het zijn twee dokters uit amerika die hier hun pensioen aan het plannen zijn. Ze investeren gigantische hoeveelheden geld. Wel gaat alles met het handje hier. Zelfs het graven van de oprit ...

 De betonnen plaat wordt hun parkeerplaats. Van daar gaat er straks een lift naar beneden naar het grote en moderne huis ...

Ze zijn ook vast bezig om een hek op de grens te plaatsen. Boven het huis kun je de kruizen een beetje zien waar ze het hek maken. Dat scheelt dan alvast weer voor ons. Ons perceel loopt dus tot de steen in  het water met de bomen er op. Als het goed is het volgende week kaal en dan kunnen we meer zien.. Wij zijn niet naar beneden geweest, maar Lenys moeder en Tia wel en hoe ze het regelen, weet ik niet, maar die kwamen weer terug met zo'n zes grote papayas. De oogst was weer binnen en Cyril liep er aardig onder te zweten ..

Op de terugweg gestopt bij de man die het ons verkocht heeft. Met landbouw percelen is het namelijk zo dat het binnen 5 jaar na "op naam stelling" niet verkocht mag worden. Aangezien hij het dus op naam heeft gekregen bij verkoop aan ons, zou het niet verkocht mogen worden. De oplossing: wij hebben in het kadaster een aanteking laten maken dat wij de eigendomspapieren in onderpand hebben wegens een lening. En ... we hebben hem nu een nieuw koopcontract laten tekenen zonder datum, dus dat kan straks op 5 jaar en een dag na de op naam stelling worden gezet. We hebben het dus nu allemaal zo ver in orde als het maar kan. 

 Op de terug weg zijn we langs Simala gereden. Dit is een belangrijk bedevaartsoord binnen Cebu. Voor wonderen rondom de gezondheid is dit de plek om een kaars aan te steken en een gebed te doen. Wel is het de laatste tijd controversieel want er komen meer en meer verhalen dat de priesters hier wonderen verzonnen hebben en zelfs geld en meer hebben aangenomen om maar een wonder af te dwingen. Mocht Leny zwanger zijn tijdens de bruiloft, dan zijn die verhalen misschien een beetje overtrokken en anders .... 

Affijn, na Simala, nog een dik anderhalf uur door het donker terug naar huis en dan volgende week weer even ..

Liefs,

Ubo