de processies

de afgelopen jaren waren we meestal op de weg aan het eind van goede vrijdag en dan zorgen de processies ook voor heel veel verkeers opstoppingen. Als de doorgaande weg maar twee banen heeft en het halve dorp loopt daar dan op ...

We zijn dus eerst naar de kerk in San Remegio gegaa. Ik zeg wel de kerk, maar er zijn er heel veel kerkjes, kapellen en zo daar. Dit is de grote kerk in het centrum van het dorp. Nu is het in de kerken hier sowieso wel wat drukker dan in Nederland, maar deze keer was het echt druk. Voor de mis stonden er bij iedere deur mensen buiten. 

 Als er iets te doen is, dan wordt er natuurlijk altijd ook eten verkocht, zoals hier ijs. Normaal gesproken worden er ook altijd kaarsen verkocht bij de kerk, maar het eten heeft de overhand.

Deze keer dus niet. Er waren zeker drie keer zoveel kaarsen verkopers als snack stalletjes. Meestal oudere vrouwen en als je hun gezichten en kleren bekijkt hebben die het niet gemakkelijk.

 toen wij bij de kerk aankwamen, was de mis nog aan de gang, dus moesten we even wachten.

Dat duurde voor Leny een beetje lang, die had denk ik gehoopt op een middag dutje :-)

De dames voor een van de wagens van de processie. Wat er tijdens de processie gebeurt is dat een deel van de heiligen beelden uit de kerk op een soort van praal wagen worden geplaatst en dan een rondje door het dorp maken. De mensen lopen er dan met kaarsen achteraan. In San Remigio waren er meerdere wagens. Leny kon me niet precies vertellen hoe dat georganiseerd was. Of  iedere wijk een wagen maakt, of dat er organisaties zijn die dat doen. Onderweg naar de kerk kwamen we langs de kant van de weg al een wagen tegen die nog druk versierd werd met bloemen. Zo ziet dat er dan een beetje uit

Niet alleen voor Leny duurde het wachten af en toe lang. Ook voor sommige kinderen en verkoopsters mocht het wel wat sneller.

Aan de stal te zien zit deze dame wel vaker bij de kerk, maar die kaarsen die zijn echt voor deze gelegenheid. Maar ja, uiteindelijk moet je toch wachten tot alle wagens zijn gearriveerd en dat kan even duren. Zeker als ze bergop geduwd moeten worden.

En dan helpt het natuurlijk ook niet als er toeristen in de weg staan :-)

Uiteindelijk was het toch wel erg warm en hadden de dames niet heel veel zin meer om te wachten. Een bezoekje aan de markt trok toch meer dan de processie. Dus na een handje vol chico's gekocht te hebben (ik weet niet of ze een Nederlandse of Engelse naam hebben) zijn we maar weer vertrokken. 

Dat vonden de kinderen wel jammer, want die waren hun voornaamste attractie kwijt: de Americano met de camera :-)

Holy week in San Remigio

 Hoi allemaal,

Van het weekend, of eigenlijk voor die tijd, want holy week is hier van woensdag tot en met zaterdag, zijn we weer in San Remigio geweest. We zouden met de hele familie, maar... Lenys vader had weer geen zin, haar broer moest werken, Erly was net geopereerd en de andere zus dacht toen ook laat maar. Al met al waren we dus samen met Leny's moeder en tante. Wel lekker rustig dus. Ik zat net de fotos te selecteren voor dit stukje en dat bleken er toch wel erg veel te worden, dus ik ga het in tweeen knippen. Vandaag het resort en zo en dan morgen de processies voor holy week.

Deze keer was het een stuk drukker dan een maand geleden en de eigenaar was er ook. De service was meteen een stuk duurder en het personeel meer gestressd. Konden we een maand geleden eigenlijk doen wat we wilden, deze keer zat dat er niet in en zelfs voor de houtskool voor de barbecue vroegen ze nu een bedrag waar je een hele vuilniszak voor koopt. Het was alleen niet onze eerste keer hier, dus wij kennen de weg naar de markt. Het barbecuen zelf was namelijk wel weer gratis..

Op de markt moet ik altijd een beetje uit de buurt blijven, want anders gaan de prijzen omhoog. Affijn, terwijl de dames kip, vis en houtskool scoren, ga ik dan maar met de camera op pad. Helemaal niet erg.

De plaatselijke doe het zelf zaak

En nog even een snel plaatje voordat de jeepney vertrekt of dat haar snack op is. (Lijkt wel wat op gebarbecuede kippehuid of een gefrituurde vismeel snack.). Na een kwartiertje of zo waren de boodschappen gedaan, werd het donker en konden we terug.

In het donker nog even gezommen en de volgende ochtend weer redelijk op tijd op. Lenys moeder en tante zorgen daar wel voor. Leny heeft een tijdje gelezen in de hangmat.

Terwijl ik op zoek ging naar een visje

Goed ingepakt, want de plekken op mijn huid verbranden toch wel erg snel! Zoals gewoonlijk, lekker gevist, niets gevangen :-). Na de lunch zijn we naar het dorp gereden voor de processie, maar daarover meer de volgende keer. 

Voor vertrek nog een plaatje van de tuin en de zee,

 Met lekkere bankjes

Leny en Ma Ocasiones

Aangezien we met de seniors zijn, moeten we onderweg nog een paar keer stoppen om souvenirs in de vorm van de lokale lekkernijen mee te nemen. Soms langs de weg, maar ook op de markt. En dat vind ik altijd leuk.

Hard werk om de rijst uit een truck in de winkel te brengen. Ik zou zeggen dat een steekkarretje wel gemakkelijker zou zijn, maar de stoepranden hier zijn vaak ook wel erg hoog

Verse eieren op de toonbank en dan een hele achterwand met shampoos, conditioners, waspoerders, wasverzachters etc. Hier een normale, maar toch nog steeds wel een beetje rare, combinatie

En dan een specialiteit van Bogo City, gedroogde vis! Waarom deze nu weer anders en beter is dan de gedroogde vis van een dorp verder, is mij niet helemaal duidelijk :-). 

tot zover!

even naar het strand

afgelopen zondag was het een tijdje bewolkt en we waren in Liloan, dus ben ik nog maar even naar het strand gelopen. Het strand is niet heel mooi, maar met de 10 minuten daarheen is er altijd wel wat te zien. 

 De jongste kinderen zijn altijd bijzonder geinteresseerd in de buitenlander die er rond loopt. 

Als ze wat ouder worden, dan is het jatten van het fruit van de buren een geliefde hobby. Deze jongens keken met een heel andere blik naar mijn camera :-)

vlak bij de zee kwam ik dit meisje tegen dat water moest halen bij de buren. volgens mij was ze niet zo blij met de foto. Dat is echter wel de minderheid van de kinderen hier 

Je ziet de armoede hier pas weer als je dit ziet. Deze dame wast de kleren in een poeltje zee water aan het strand. En dan te bedenken dat er bij ons in de buurt ook een heel aantal pompen staat. Als je daar echter ook geen toegang tot hebt ...

Strandjutten gebeurt hier erg veel. Deze takken en de nerven van kokospalm bladeren worden gedroogd en dan weer als brandhout verkocht of gebruikt. Of het nog wel zo lekker brand als het al lang in zee gelegen heeft...

Deze jongen was met zijn vader, broertje en zusje het grovere zand van de bovenkant van het strand aan het schrapen. Wat bleek: dat wordt gebruikt als vulzand bij het maken beton. Hoef je dat weer niet te kopen.

Dan kwam ik nog de dames tegen die water meloen aan het verkopen waren en toen begon het langzaam maar zeker een beetje donker te worden. tijd om te gaan vissen dus..

Mijn dag zat er op, maar de zijne lijkt te gaan beginnen ..

En toen ik weer bij huis, was er toch wel een hele mooie zonsondergang. Die wou ik jullie niet onthouden. Ik wou ook lekker de rode en witte lijnen van de lampen van autos laten zien. Maar net als je eens verkeer nodig hebt .... 

Even een broodje halen

Hoi allemaal,

vandaag was het even ietsje minder heet en dus wel aangenaam weer voor een wandelingetje. Ik had vandaag geen lunch meegenomen, maar werd later toch wel wat hongerig. Aangezien de kleine kantine hier in het gebouw geen dingen had die me aansprak, heb ik maar even een ommetje naar de bakker gemaakt. Een wandelingetje van zo'n 15 minuten (heen en weer). En omdat ook het licht wel aardig was, heb ik de camera maar weer eens meegenomen.

Ik werk hier in een echte kantoren buurt en dat zijn hier dan vooral overheids kantoren. Heel veel regionale vestigingen van ministeries zijn hier gebaseerd en over het algemeen betekent dat kleine, matige en relatief dure kantines. Dus hebben we een levendig aanbod op straat:

Heel veel eettentjes dus, met allerlei goedkope happen. Veel mensen nemen ook wel zelf hun rijst mee, halen hier iets er bij en eten dan weer op het werk.De meeste tentjes zijn open voor ontbijt en lunch en zo tegen een uur of twee is het meestal weer rustig op de stoep.

Daarnaast is het hier ook een plek waar een  verkoper van verse kokosmelk zijn uitvalsbasis heeft. Ik denk dzt zijn leverancier hier de kokosnoten aflevert. Lege doppen worden hier dan ook weer verzameld, maar het is wel biologisch afbreekbaar, als je maar de tijd hebt.

Vaak worden de doppen later weer opgehaald en in houtskool omgezet. Als je ze niet zo netjes opstapelt, dan houden ze water vast en dan zijn het echte broedplaatsen voor muggen (en daarmee ook dengue). Met het karretje lopen ze de stad door en als je kokosmelk wilt, dan hakken ze kop van een kokosnoot af.. 

Aangezien je hier dus veel ministeries hebt, komen er veel mensen en bij een bureaucratische maatschappij als de ambtenaren hier, heb je altijd weer een copietje meer nodig dan je denkt. Dus hebben we hier ook de copyshop. En bij de overheid hier, moet je wachten, wachten, wachten.... 

En dat gaat nu eenmaal beter op een volle maag, dus hebben we aan het begin van de straat de nodige winkeltjes die de hele dag open zijn.

En dan ben je bij de grote weg, waar je de jeepney kunt nemen en zo. 

N ziet het er redelijk rustig uit, maar tegen een uur of half vijf, 5 (ambtenaren!) is het hier een drukte van belang. Veel wandelaars, autos, maar vooral brommer taxis. Probeer je aan beide kanten van de weg maar eens zo'n 10-15 brommers voor te stellen die druk bezig zijn een vrachtje te regelen. Dan is het hier een beetje hectisch.

Dan op de weg terug, kwam ik deze nog tegen. Lekker echt filippijns:

Let vooral op de bordjes: "No vendors allowed" en "No parking in this area". En die man maar denken dat ik een foto van hem maak :-). Nog mooier werd het aan de achterkant van de auto, waar daar stond ook nog een bordje" No stopping anytime". Maar toen had ik al een broodje in mijn mond :-)

Fijn weekend allemaal

nieuwe huisgenoot

hoi allemaal,

Sinds zaterdag hebben we een nieuwe huisgenoot. En dus ook geen logeerkamer meer! Cyril; (broertje van Wendell en Milkypie (echt haar naam!) is nu geslaagd voor de middelbare school en gaat dus komend semester in Cebu studeren. Dat doe dus vanuit ons, wij betalen voor de studie en zo en in ruil helpt hij in huis. Een goede deal voor beide partijen.

Het is nu derde uit z'n familie die dat zo doet. Zijn vader is een zoon van Tia Ita en een jaar of 6 geleden overleden. Zijn moeder is toen met de kinderen terug naar haar dorp in het noorden van Cebu gegaan, terug naar familie. Milkypie is de oudste en studeert in Cebu, zij woont bij Tia Glong en in ruil past ze op op een van de kleinkinderen en werkt ze wat in de bakkerij. Wendell is net klaar met een beroepsopleiding en heeft die tijd Lenys vader in de winkel geholpen en nu dis Cyril. Hij wil graag IT gaan studeren. Hij weet alleen nog niets van de computer, dus dat is van mijn dingen voor de komende periode.

We wisten wel dat hij zou komen, maar zonder enige verdere aankondiging was hij er zaterdag opeens. Samen met tante (zijn oma) en twee rugzakjes. Wij dachten dat hij aan het eind van de zomervakantie zou komen.. Tante heeft wel vaker van die dingen :-). Zijn moeder komt binnenkort met zijn diploma en andere papieren en dan gaan we eens kijken waar we hem kunnen inschrijven. Hij schijnt heel goed te zijn op school, dus we zullen eens kijken...

Wel raar om zo ineens een jongen van 17 in huis te hebben, dat is even wennen voor iedereen. Ik denk dat het wel zal lukken. Hij is erg verlegen en praat niet veel, maar vanmorgen bij het ontbijt hoorde ik al woorden van meer dan 1 lettergreep! Ook wel leuk: hij heeft speciaal een extra schoolboek Engels meegenomen, omdat hij weet dat mijn Cebuano niet zo goed is en zijn engels ook niet ...

Vanavond eerst nog maar eens even achter een kast aan voor zijn kleren... Wordt vervolgd

druk weekend

hoi allemaal,

het was weer een lekker druk weekend! eerst op vrijdag studeerde de oudste zoon van Sarah af van de middelbare school. Hij ging al naar en national highschool een dorp verder omdat die beter was dan in Minglanilla. Nu studeerde hij af als een van de besten van zijn klas. De ouders dus ape trots. De ceremonie was een heel gebeuren. 500 scholieren in witte pakken.

 Doet een beetje americaans aan voor mij.

En dan de trotse RR. Hij is ingeloot voor UP psychologie hier in Cebu. Nu maar hopen dat hij ook een beurs krijgt die ze aan arme studenten uitreiken, want anders kon het wel eens heel moeielijk worden... Daarna snel naar de andere kant van cebu, want daar zou ik nog een paar uurtjes vissen met de paar vliegvissers die Cebu rijk is... 

Dan op zaterdag morgen weer met de studenten naar San Remigio voor het vervolg van ons archeologisch veld onderzoek op het strand. Wat kan het leven toch aangenaam zijn... Deze keer in een ander resort en ondanks feit dat de kamers een beetje klein en wat oud zijn, is het wel weer erg mooi. Eventueel kunnen ze voor de kinderen een paar tenten op het terrein plaatsen :-). En omdat een plaatje weer meer zegt dan 1000 woorden, hier zijn de fotos van het elegant beach resort.

de achterkant van het resort, met zwembad en jacuzi.

 de voorkant met de tuin

 het strand naar links

en het strand naar rechts. Allemaal niet echt verkeerd :-).

Dan uw ervaren gidsen in dit gebied:

Maar goed, we waren dus aan het werk :-). Dus we begonnen met een groepsdiscussie met een aantal oudere bewoners van de barangay. Mooie koppen en een hele hoop verhalen. Maar allemaal in het Cebuano. 

Voor de niet filippino een prachtig moment om een handvol fotos van de kinderen te maken hier. Na een tijdje had ik het wel gezien, maar zij nog niet. Dus kwamen ze ons in de barangay hall 'lastig vallen'. Voor spionnen en fotografen geldt dus dat je altijd de deur en de ramen in de gaten moet houden :-)

Na de discussie naar het strand voor een laatste zoektocht

 Waarbij we ook nog wat vonden en dan de laatste discussies in de tuin van het resort. Dit is ons kleine groepje studenten. Ze lijken nog wel relaxed, maar ze moeten vanavond nog wel hun laatste verslagen inleveren..

Op zondag hebben zij nog hard gewerkt, terwijl Leny en ik de kwaliteit van het zeewater hebben getest: "helemaal niets mis mee!" 

Dat is sowieso wel de houding hier in San Remigio. Dit is het antwoord op de vraag wie het engste is:

Op de terugweg naar huis nog even bij de kerk gestopt, want daar is een echte opgraving aan de gang 

en natuurlijk even op de markt.

we hadden dus weer een auto vol met twee soorten bananen (hele trossen), mangos en zoete aardappelen. Allemaal voor nog geen 10 Euro :-). Voorwaarde is dan wel dat ik uit de buurt blijf van de shoppende dames,  want dan gaan de prijzen fors omhoog. Net om de hoek van de markt parkeren dus ..

Toen onderweg gegeten bij Borussia. Een plek waar een Duitse bakker en zijn vrouw een bakkerij en een klein eethuisje hebben. Lekker bruin europees volgranenbrood en wat echt Europees (duits) eten. Vooral het brood en het restaurant in een grote rustige tuin waren een verademing!